Πιστεύω στον Θεό: Τα χρόνια που θυσίασα για την κόρη μου
Από τη Γιανγκ Γιουκίνγκ, Ιαπωνία
Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό της Κίνας και μεγάλωσα εκεί ζώντας μια συνηθισμένη, απλή ζωή. Καθότι η οικογένειά μου ήταν φτωχή, αμέσως μετά το γυμνάσιο, σε ηλικία 16 ετών, έπρεπε να πάω να δουλέψω σε μια μεγάλη πόλη. Στα 17 μου γνώρισα τον πρώην άντρα μου, ο οποίος ήταν 12 χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Εκείνο το διάστημα, η προσοχή και η φροντίδα που μου έδειχνε μου θύμιζαν το ασφαλές καταφύγιο που μου παρείχε ο πατέρας μου και την αδελφική αγάπη που μου έδειχνε ο μεγαλύτερος αδελφός μου. Ένιωθα ότι ήμουν πολύ τυχερή που τον είχα γνωρίσει και ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Μια μέρα, ήρθε η μητέρα του ειδικά για να με γνωρίσει. Νόμιζα ότι θα χαιρόταν που θα με γνώριζε, αλλά έμεινα έκπληκτη όταν άρχισε αμέσως να υποπτεύεται ότι είχα άλλα κίνητρα για να βγαίνω με τον γιο της, με το που είδε ότι ήμουν όμορφη και πολύ πιο νέα από αυτόν. Μπροστά μου είπε στον γιο της: «Δεν φοβάσαι μήπως αυτή δεν έχει καλό σκοπό;» Στεναχωρήθηκα και ταράχθηκα πολύ που την άκουσα να λέει κάτι τέτοιο, και τα έχασα. Ο πρώην άντρας μου της απάντησε μ' ένα θυμωμένο ύφος: «Μαμά, αν νομίζεις ότι μπορείς να μας χωρίσεις, να ξεκουμπιστείς να φύγεις!» Έμεινα άναυδη όταν τον άκουσα να μιλάει έτσι. Φαινόταν να είναι πάντοτε πολύ ευγενικός, και εκείνη τη στιγμή έγινε έξαλλος με τη μητέρα του, προκειμένου να προστατέψει τη σχέση μας. Αυτό με συγκίνησε πολύ και σκέφτηκα ότι σήμαινε πως με αγαπούσε πραγματικά και ότι είχα βρει την αληθινή αγάπη. Στη συνέχεια, τον παντρεύτηκα και έφερα στον κόσμο μια κόρη, παρόλο που οι γονείς μας ήταν αντίθετοι με την ιδέα. Όμως, προς μεγάλη μου έκπληξη, μέσα σε λίγα χρόνια, εκείνος άλλαξε και έγινε ένας εντελώς άλλος άνθρωπος. Άρχισε να πίνει, να πηγαίνει σε πόρνες και να παίζει τυχερά παιχνίδια, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα όλες οι οικονομίες μας να εξανεμιστούν, και αυτός να βρεθεί ακόμα και να χρωστάει. Μέσα στην απόγνωσή μου, έδωσα την κόρη μας στην πεθερά μου για να την κοιτάει, και εγώ πήγα να δουλέψω για να βγάλω χρήματα και να πληρώσω τα χρέη. Όμως, όσο σκληρά κι αν δούλευα, όσα χρήματα κι αν έβγαζα, εκείνος μου τα έπαιρνε και τα έπαιζε στον τζόγο. Καταλήξαμε να μαλώνουμε κάθε μέρα και, τελικά, δεν άντεξα άλλο και σηκώθηκα κι έφυγα. Αρχικά ήθελα να πάρω την κόρη μας μαζί μου και να φύγω από εκείνο το μέρος όπου γνώρισα τόσο πόνο, αλλά ο πρώην άντρας μου δεν το επέτρεψε. Είπε ότι θα μου παρέδιδε την κόρη μας μόνο αν του έδινα 200.000 κινεζικά γιουάν.
Ανησυχούσα ότι ο πρώην άντρας μου θα έβρισκε κάποια άλλη γυναίκα, η οποία θα ασκούσε εκφοβισμό στην κόρη μου. Ήθελα, επίσης, να πάρω την κόρη μου ώστε να μπορέσω να τη βάλω σε ένα καλό σχολείο και να της παρέχω μια καλή εκπαίδευση και ένα λαμπρό μέλλον. Έτσι, συμφώνησα να δώσω στον άντρα μου τα 200.000 κινεζικά γιουάν. Όμως, για αρκετά χρόνια δεν είχα δουλέψει, και δεν είχα κάποιον τρόπο να μαζέψω γρήγορα τόσα πολλά λεφτά, οπότε άρχισα να δουλεύω όσο πιο σκληρά μπορούσα για να βγάλω λεφτά. Ήταν κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου που η μητέρα μου και η μεγαλύτερη αδελφή μου δέχθηκαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Με παρότρυναν, επίσης, να πιστέψω στον Θεό και να βασιστώ σ' Εκείνον, όμως εγώ δεν είχα μυαλό για κάτι τέτοιο και παρέμενα εντελώς προσηλωμένη στο να βγάζω χρήματα. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν να μαζέψω τα 200.000 κινεζικά γιουάν το συντομότερο δυνατόν, ώστε να καταφέρω να πάρω πίσω την κόρη μου. Όμως, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι, όταν θα έδινα τα 200.000 κινεζικά γιουάν στον άντρα μου, εκείνος θα αρνιόταν και πάλι να μου δώσει την κόρη μας και ότι θα μου ζητούσε 500.000 κινεζικά γιουάν, προσπαθώντας να βρει κάθε είδους λόγο για να δικαιολογήσει την απληστία του.
Λόγω του γεγονότος ότι δεν κατάφερα να πάρω πίσω την κόρη μου, άρχισα να πίνω καθημερινά για να πνίξω τη θλίψη μου, και έγινα σαν ένα ζόμπι. Όμως, προκειμένου να έχει η κόρη μου ένα καλό μέλλον, συμφώνησα και πάλι με τους παράλογους όρους του πρώην άντρα μου και άρχισα να προσπαθώ σκληρά για να φτάσω στον στόχο των 500.000 κινεζικών γιουάν. Έγινα εντελώς σκλάβα του χρήματος και δούλευα μέρα-νύχτα. Εκείνο το διάστημα έπιασα δουλειά σ' ένα ιαπωνικό εστιατόριο, όπου και γνώρισα τον σημερινό μου άντρα. Εξαιτίας του πόσο με είχε πληγώσει ο πρώην άντρας μου, είχα χάσει κάθε ελπίδα να ξαναπαντρευτώ. Όμως ο νέος άντρας μου ήταν καλός και ευγενικός, και δεν τον ένοιαζε που είχα μια κόρη, οπότε τον παντρεύτηκα και ήρθα να ζήσω στην Ιαπωνία. Όταν ήρθα στην Ιαπωνία, η κόρη μου, νομίζοντας ότι δεν ήθελα να είμαι μαζί της, άρχισε να μου τηλεφωνεί καθημερινά. Έκλαιγε στο τηλέφωνο και έλεγε ότι με μισούσε και ότι δεν ήμουν καλή μάνα. Τα λόγια της κόρης μου ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά. Αυτό που ήθελα να πω ήταν: «Κόρη μου, γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις πώς νιώθω; Δεν είναι ότι δεν σε θέλω. Ο πατέρας σου δεν με αφήνει να σε πάρω!» Εκείνο το διάστημα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να πάρω πίσω την κόρη μου. Μετά από αυτό, άρχισα να δουλεύω ακόμα πιο σκληρά και δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο πέραν από τα χρήματα και την κόρη μου: Έπρεπε να φτάσω στον στόχο των 500.000 κινεζικών γιουάν, ώστε να μπορέσω να φέρω την κόρη μου να ζήσει στην Ιαπωνία. Όμως, όταν μάζεψα τελικά τα χρήματα και ζήτησα από τον πρώην άντρα μου να μου στείλει τον τραπεζικό του λογαριασμό για να του καταθέσω τα χρήματα, εκείνος μου ζήτησε ένα εκατομμύριο κινεζικά γιουάν. Η συνεχής κοροϊδία του πρώην άντρα μου με στεναχώρησε τρομερά. Σκέφτηκα το πόσο σκληρά είχα δουλέψει τα τελευταία χρόνια για να πάρω πίσω την κόρη μου, όμως το μόνο που εξέλαβα ήταν εξαπάτηση και πόνος. Στην πραγματικότητα, είχα εξαντληθεί σε τέτοιο βαθμό, που το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κάτσω σπίτι για να αναρρώσω. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ταραζόμουν. Ένιωθα μεγάλη απογοήτευση η ζωή μου έμοιαζε πικρή και εξουθενωτική...
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η μητέρα μου και η μεγαλύτερη αδελφή μου, βλέποντάς με να ζω μέσα σε τόση δυστυχία, για άλλη μια φορά με παρότρυναν να πιστέψω στον Θεό. Μου είπαν ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσω να υποφέρω ήταν να προσέλθω ενώπιον του Θεού και να βασιστώ σ' Εκείνον. Όμως εμένα εξακολουθούσε να με απασχολεί το όλο ζήτημα με την κόρη μου, και δεν είχα ακόμα το μυαλό για να πιστέψω στον Θεό. Κάποια στιγμή αργότερα επέστρεψα στην Κίνα και η μητέρα μου για άλλη μια φορά με παρότρυνε ένθερμα να έχω πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό και να μην πηγαίνω ενάντια στη μοίρα μου. Η μητέρα μου είπε: «Οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα έχουν γίνει από τον Θεό, καθώς και εμείς οι άνθρωποι προερχόμαστε από τον Θεό. Η μοίρα όλων μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού, όμως εσύ δεν πιστεύεις στην κυριαρχία του Θεού. Βιάζεσαι και τρέχεις από δω κι από κει, νομίζοντας ότι μπορείς να τα κάνεις όλα μόνη σου. Συνεχίζεις να επαναστατείς απέναντι στον Θεό και να αρνείσαι τη σωτηρία του Θεού. Θέλεις να ελέγχεις η ίδια τη μοίρα σου, αλλά το μόνο που θα καταφέρεις έτσι είναι να υποφέρεις ακόμα περισσότερο. Νομίζεις ότι το μόνο που χρειάζεσαι για να πάρεις πίσω την κόρη σου είναι χρήματα. Όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζεσαι, αλλά με τι αποτέλεσμα; Έχει εκπληρωθεί η επιθυμία σου; Θα πρέπει να σκεφτείς σοβαρά το κατά πόσο η μοίρα μας βρίσκεται πραγματικά στα χέρια μας. Γιουκίνγκ, να έχεις πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό! Μόνον ο Θεός μπορεί να μας σώσει από τα βάσανα!» Αφότου μου είπε όλα αυτά, μου διάβασε ένα απόσπασμα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Αν η στάση κάποιου προς την κυριαρχία του Θεού επί της ανθρώπινης μοίρας είναι ενεργή, τότε, όταν αναπολήσει το ταξίδι του, όταν κατανοήσει πραγματικά την κυριαρχία του Θεού, θα επιθυμεί πιο ένθερμα να υποταχθεί σε όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός, θα έχει περισσότερη αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη στο να αφήσει τον Θεό να ενορχηστρώσει τη μοίρα του και θα σταματήσει να επαναστατεί απέναντι στον Θεό. Γιατί βλέπει πως όταν δεν κατανοεί τη μοίρα, όταν δεν καταλαβαίνει την κυριαρχία του Θεού, όταν εκουσίως προχωράει στα τυφλά, παραπατώντας και τρεκλίζοντας, μέσα από την ομίχλη, το ταξίδι είναι υπερβολικά δύσκολο, υπερβολικά θλιβερό. Επομένως, όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, οι έξυπνοι επιλέγουν να τη γνωρίσουν και να τη δεχθούν, να αποχαιρετήσουν τις επώδυνες ημέρες που προσπαθούσαν να χτίσουν μια καλή ζωή με τα δυο τους χέρια, και να μη συνεχίσουν να αγωνίζονται ενάντια στη μοίρα και να επιδιώκουν τους υποτιθέμενους στόχους της ζωής τους με τον δικό τους τρόπο. Όταν κάποιος δεν έχει Θεό, όταν δεν μπορεί να Τον δει, όταν δεν μπορεί να αναγνωρίσει ξεκάθαρα την κυριαρχία του Θεού, τότε κάθε μέρα είναι ανούσια, άνευ αξίας και θλιβερή. Όπου κι αν βρίσκεται κάποιος και όποια κι αν είναι η δουλειά του, τα μέσα διαβίωσής του και η επιδίωξη των στόχων του δεν του φέρνουν τίποτε άλλο παρά ατέρμονη συντριπτική θλίψη και μαρτύριο που δεν υποχωρεί, σε βαθμό που δεν αντέχει να κοιτάξει πίσω. Μόνο όταν κάποιος αποδεχθεί την κυριαρχία του Δημιουργού, υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και αναζητήσει την πραγματική ανθρώπινη ζωή, θα απελευθερωθεί, σταδιακά, από όλη τη συντριπτική θλίψη και το μαρτύριο, και θα απαλλαγεί από όλη την κενότητα της ζωής». (από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Αυτά τα λόγια του Θεού άγγιξαν πραγματικά την καρδιά μου, και σαν μια λάμψη πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου όλα όσα υπέστην για την κόρη μου. Όλα αυτά τα χρόνια ενεργούσα αχαλίνωτα και «σκόπιμα πήγαινα στα τυφλά». Για χάρη της κόρης μου παράτησα τα πάντα για να βγάλω χρήματα, χωρίς ποτέ να σταματάω για να ξεκουραστώ. Η δουλειά, ο παράλογος εκφοβισμός που δεχόμουν από τον άντρα μου, οι παρεξηγήσεις με την κόρη μου και οι δικές μου επιθυμίες και ανησυχίες για εκείνη με γέμισαν με τρομερό στρες. Όλα αυτά με έφθειραν τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, με έκαναν εξαιρετικά δυστυχισμένη και μόνον εγώ ήξερα πόσο βαθιά ήταν η θλίψη, ο πόνος και τα βάσανα μου. Τώρα, ο Παντοδύναμος Θεός περιέγραφε την πηγή του πόνου μου με μεγάλη σαφήνεια, και εγώ άρχιζα επιτέλους να καταλαβαίνω ότι υπέφερα και πονούσα επειδή δεν ήξερα από ποιον ελέγχεται η μοίρα του καθενός. Από πάντοτε ήθελα να βασίζομαι στις δικές μου προσπάθειες για να βελτιώσω τη μοίρα της κόρης μου, όμως, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, οι κόποι μου πήγαιναν χαμένοι. Το μόνο που κατάφερνα ήταν να υποφέρω και κατέληξα καταρρακωμένη και συντετριμμένη. Σ' εκείνη τη φάση σκεφτόμουν: «Μήπως θα έπρεπε απλώς να σταματήσω για λίγο και με ηρεμία να αναλογιστώ τη ζωή μου μέχρι σήμερα; Μήπως να παραδώσω τα ηνία της μοίρας μου στον Θεό και να υποταχθώ σε οτιδήποτε διευθετεί Εκείνος για μένα; Πού να πάω; Πού θα βρει επιτέλους το πνεύμα μου ένα απάνεμο λιμάνι για να καταφύγω και να ξεκουραστώ;»
Όταν ακόμα τα σκεφτόμουν όλα αυτά, η μητέρα μου μού είπε: «Η αδελφή σου κι εγώ έχουμε προσπαθήσει να σου κηρύξουμε το ευαγγέλιο τα τελευταία χρόνια, αλλά εσύ ήσουν τόσο απασχολημένη με το να βγάζεις λεφτά, και ούτε που σ' ένοιαζε να αναζητήσεις ή να διερευνήσεις την αληθινή οδό. Και τι σου έχει επιφέρει όλη αυτή η αναταραχή; Μόνο πόνο και βάσανα και τίποτα το ουσιαστικό. Όλα αυτά είναι ο πικρός καρπός της παρέκκλισης από τον Θεό και της προδοσίας του Θεού, καθώς και μιας ζωής υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και της διαφθοράς του Σατανά. Όταν προσερχόμαστε ενώπιον του Θεού και δεχόμαστε τη σωτηρία του Θεού, όταν γνωρίζουμε την κυριαρχία του Θεού και υπακούμε σ' αυτήν, και όταν ζούμε σύμφωνα με τα λόγια Του, μόνο τότε μπορούμε να έχουμε μια ευτυχισμένη ζωή. Ας παρακολουθήσουμε μαζί την ευαγγελική ταινία «Πρόλαβα το Τελευταίο Τρένο». Αγαπημένη μου, βρισκόμαστε τώρα στην εποχή των εσχάτων ημερών, και το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών είναι το τελικό στάδιο του έργου Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Επιπλέον, έχει πλέον αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, το τελευταίο τρένο ετοιμάζεται για αναχώρηση από τον σταθμό, οπότε πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια και να τα διερευνήσεις όλα αυτά». Αφότου άκουσα αυτά τα λόγια, άρχισα να παρακολουθώ σοβαρά την ταινία. Στην ταινία λέγονταν πολλά σχετικά με το έργο του Θεού, και, δεν ξέρω γιατί, αλλά μπορούσα να τα καταλάβω όλα, παρόλο που ποτέ μου δεν είχα πολύ χρόνο για την πίστη στον Θεό. Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν όταν άκουσα τον πρωταγωνιστή να περιγράφει τη διαδικασία της μετάβασής του από την αντίσταση στο έργο του Θεού, στην αποδοχή του ευαγγελίου. Οι σκέψεις και οι γνώσεις του είχαν πραγματική απήχηση σ' εμένα, και συγκινήθηκα τόσο που έχυνα δάκρυα μετάνοιας. Ένιωθα πραγματικά ότι ήμουν ένα ανυπάκουο παιδί, όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής. Η σωτηρία του Θεού μου χτύπησε πολλές φορές την πόρτα, αλλά εγώ πάντοτε αρνιόμουν τη σωτηρία του Θεού των εσχάτων ημερών και συνέχιζα να εμπιστεύομαι μόνο τον εαυτό μου, ενώ γευόμουν όλη την πίκρα που μου έδινε ο κόσμος. Ποτέ μου δεν απόλαυσα μια στιγμή γαλήνης και χαράς, και τώρα το μετανιώνω πραγματικά που δεν είχα δεχθεί το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών νωρίτερα. Παρακολουθώντας την ταινία, αφυπνίστηκα και είδα την αλήθεια, και αποφάσισα ευθύς αμέσως ότι θα ήμουν σ' εκείνο το τελευταίο τρένο, ότι θα βασιζόμουν στον Παντοδύναμο Θεό και δεν θα βασιζόμουν πλέον στα δυο μου χέρια για να τα καταφέρω. Επειδή τότε κατάλαβα ότι ήμουν ένα πλάσμα του Θεού και ότι ο Θεός έλεγχε κάθε πτυχή της ζωής μου. Μόνον ο Θεός έχει τη δύναμη να αλλάξει τη μοίρα μου, και είμαι πλέον πρόθυμη να προσέλθω ενώπιον του Θεού και να δεχθώ τον Παντοδύναμο Θεό ως Κύριό μου και Θεό μου!
Λίγο καιρό αφότου επέστρεψα στην Ιαπωνία, εισήλθα στη ζωή της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Όταν είδα, τόσο στην εκκλησία όσο και μέσα από τις διάφορες ταινίες και τα διάφορα βίντεο, ότι υπήρχαν ήδη τόσοι αδελφοί και αδελφές στην Ιαπωνία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, έμεινα άναυδη. Πραγματικά δεν περίμενα να δω ότι υπήρχαν τόσοι πιστοί του Παντοδύναμου Θεού, καθώς και ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού είχε παραρτήματα σε τόσα άλλα έθνη, όπως στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Νότια Κορέα κ.τ.λ. Το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού διαδιδόταν σε όλες τις γωνιές της υφηλίου, και το να το ξέρω αυτό με έκανε ακόμα πιο σίγουρη ότι είχα επιβιβαστεί στο «τελευταίο τρένο». Ήμουν τόσο ευγνώμων απέναντι στον Θεό που μου είχε δώσει τόσες ευκαιρίες για να με σώσει και για να με φέρει πίσω στον οίκο Του, ώστε να μπορέσω να λάβω το πότισμα και την παροχή από τα λόγια του Θεού, να απολαύσω τη γαλήνη και τη χαρά που δεν είχα ποτέ μου. Έτσι, αποφάσισα ότι θα ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό χωρίς να διστάζω.
Αργότερα, μετά από κάποιο διάστημα εκκλησιαστικής ζωής και ανάγνωσης των λόγων του Θεού, κατάλαβα πόση προσπάθεια καταβάλλεται για την σωτηρία κάθε ατόμου από τον Θεό. Επίσης κατάλαβα ότι όλος ο ανθρώπινος πόνος πηγάζει από τα δεινά που επιφέρει ο Σατανάς. Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Στην αρχή, ο άνθρωπος είχε την πνοή του Ιεχωβά μέσα του, και δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο ανυπάκουος και δεν είχε κανένα κακό στην καρδιά του. Εκείνη την εποχή, ο άνθρωπος ήταν πραγματικά ανθρώπινος. Αφού διεφθάρη από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε κτήνος: οι σκέψεις του γέμισαν με κακό και βρομιά, χωρίς καλό ή αγιότητα. Δεν είναι αυτός ο Σατανάς;» (από «Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε υπό την αχρεία σφαίρα επιρροής του Σατανά και γίνονται αντικείμενα της χλεύης του. Τους κοροϊδεύει με τον έναν και με τον άλλον τρόπο, σε σημείο που να γίνονται ζωντανοί-νεκροί, υπομένοντας κάθε μεταστροφή, κάθε κακουχία στον κόσμο των ανθρώπων. Και αφού παίξει μαζί τους, ο Σατανάς βάζει ένα τέλος στο πεπρωμένο τους. Έτσι, οι άνθρωποι περνάνε όλη τους τη ζωή μέσα στη θολούρα και τη σύγχυση, ανήμποροι να απολαύσουν έστω και για μία φορά όλα τα ωραία πράγματα που έχει προετοιμάσει γι' αυτούς ο Θεός. Αντιθέτως, καταστρέφονται από τον Σατανά και γίνονται κουρέλια. Σήμερα είναι τόσο εξασθενισμένοι και ράθυμοι που απλώς δεν έχουν καμία διάθεση να προσέξουν το έργο του Θεού» (από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο λόγος που οι άνθρωποι ζούνε τόσο δυστυχισμένοι σχετίζεται άμεσα με τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Ξεκινώντας από το δημοτικό, οι δάσκαλοι μας γεμίζουν το μυαλό με θεωρίες και φιλοσοφίες όπως ο αθεϊσμός, ο υλισμός και η εξέλιξη. Όταν αρχίζουμε να οδεύουμε προς τη μεγάλη δεξαμενή του κακού και του σκότους, που είναι η σύγχρονη κοινωνία, απορροφάμε μια ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία σατανικών φιλοσοφιών, οι οποίες μας λένε ότι ουσιαστικά στον κόσμος μας δεν υπάρχει Θεός, ότι ποτέ δεν έχει υπάρξει Σωτήρας και ότι η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας, ότι πρέπει να κερδίσουμε οι ίδιοι την ευτυχία μας, ότι ο καθένας πρέπει να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, ότι το χρήμα κάνει τον κόσμο να κινείται και ούτω καθεξής. Αφότου μας δηλητηριάσουν και μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με αυτές τις μοχθηρές ιδέες και τις γελοίες θεωρίες, σταματάμε να πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού και σίγουρα δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός ελέγχει τη μοίρα του καθενός μας. Αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε από τον Θεό, απαρνιόμαστε και προδίδουμε τον Θεό, ενώ η διάθεσή μας γίνεται όλο και πιο αλαζονική. Παύουμε να ακούμε τους άλλους και βασιζόμαστε μόνο στις δικές μας ικανότητες για να αγωνιστούμε και να παλέψουμε γι' αυτά που θέλουμε. Το αποτέλεσμα εν κατακλείδι είναι συνήθως να αποτυγχάνουμε, να εξαντλούμαστε και να καταλήγουμε να μην έχουμε τίποτα. Σκεφτόμουν πώς ο πρώην άντρας μου ζητούσε να του δώσω 200.000 κινεζικά γιουάν, προκειμένου να μου παραδώσει την κόρη μας, και πώς η οικογένειά μου με παρότρυνε τόσες φορές να πιστέψω στον Θεό, να βασιστώ στον Θεό και να έχω πίστη ότι ο Θεός θα μου άνοιγε έναν δρόμο για να βαδίσω. Όμως εγώ θεωρούσα ότι το να βασίζομαι στον Θεό ήταν κάτι πολύ αόριστο, και ότι μόνο το να βασίζομαι στον εαυτό μου ήταν κάτι το ρεαλιστικό, και ότι ήμουν ικανή να κερδίσω χρήματα για να πάρω πίσω την κόρη μου. Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο κατέστρεψα την υγεία μου λόγω της εξάντλησης, αλλά και επέτρεψα στον εαυτό μου να εξαπατηθεί τόσες φορές από τον πρώην άντρα μου. Η ζωή μου σ' εκείνη τη φάση ήταν γεμάτη από τρομερό πόνο και πίκρα. Όλα αυτά δεν οφείλονταν στο ότι εγκατέλειψα τον Θεό και βασιζόμουν στις δικές μου ικανότητες για να αγωνίζομαι ενάντια στη μοίρα; Αν, σ' αυτόν τον σκοτεινό και κακό κόσμο, λειτουργούμε σύμφωνα με τα ψέματα του Σατανά, τότε θα διαφθαρούμε από τον Σατανά σε σημείο που θα γίνουμε κάτι που δεν είναι ούτε άνθρωπος ούτε δαίμονας. Δεν θα έχουμε ούτε ενός λεπτού γαλήνη ή χαρά, πόσο μάλλον το παραμικρό ψήγμα ευτυχίας.
Στη συνέχεια, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαλέξει τους ανθρώπους ή τους παράγοντες υπό των οποίων τη διαπαιδαγώγηση και την επιρροή θα μεγαλώσει. Δεν μπορεί να διαλέξει ποια γνώση ή ποιες δεξιότητες θα αποκτήσει, ποιες συνήθειες θα διαμορφώσει. Δεν έχει κανέναν λόγο στο ποιοι είναι οι γονείς και οι συγγενείς του, ούτε στο είδος του περιβάλλοντος στο οποίο θα μεγαλώσει· οι σχέσεις του με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στον περίγυρό του, καθώς και το πώς αυτά επηρεάζουν την ανάπτυξή του, είναι όλα πέρα από τον έλεγχό του. Ποιος τα αποφασίζει αυτά, λοιπόν; Ποιος τα διευθετεί; Εφόσον οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή στο θέμα, εφόσον δεν μπορούν να αποφασίσουν γι' αυτά τα πράγματα οι ίδιοι και εφόσον, προφανώς, αυτά δεν διαμορφώνονται εκ φύσεως, είναι αυτονόητο πως ο σχηματισμός όλων αυτών βρίσκεται στα χέρια του Δημιουργού. Όπως ο Δημιουργός διευθετεί τις ειδικές συνθήκες της γέννησης κάθε ανθρώπου, είναι περιττό να λεχθεί πως διευθετεί, επίσης, τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες μεγαλώνει κάποιος. Αν η γέννηση ενός ανθρώπου επιφέρει αλλαγές στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα γύρω του, τότε αυτά θα επηρεαστούν απαραίτητα και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι γεννιούνται σε φτωχές οικογένειες, κι όμως μεγαλώνουν περιτριγυρισμένοι από πλούτη· άλλοι γεννιούνται σε ευκατάστατες οικογένειες, αλλά γίνονται η αιτία να μειωθεί η περιουσία της οικογένειάς τους, κι έτσι μεγαλώνουν σε φτωχό περιβάλλον. Κανενός η γέννηση δεν διέπεται από κάποιον πάγιο κανόνα και κανένας δεν μεγαλώνει υπό κάποιο αναπόφευκτο, πάγιο σύνολο συνθηκών. Αυτά δεν είναι πράγματα που μπορεί να φανταστεί ή να ελέγξει κάποιος άνθρωπος· είναι τα προϊόντα της μοίρας του και καθορίζονται από τη μοίρα του. Βέβαια, η ουσία είναι πως έχουν προκαθοριστεί για τη μοίρα κάποιου από τον Δημιουργό· έχουν καθοριστεί από την κυριαρχία του Δημιουργού επί της μοίρας του ανθρώπου αυτού και από τα σχέδιά Του γι' αυτήν» (από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).
Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου! Τα λόγια του Θεού είναι τόσο πρακτικά. Η μοίρα του κάθε ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Η οικογένεια στην οποία γεννιόμαστε και οι συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνουμε, κάθε πτυχή της μοίρας μας στη ζωή, είναι όλα πέραν του ελέγχου μας. Για παράδειγμα, νόμιζα ότι είχα βρει την αληθινή αγάπη στον πρώην άντρα μου και ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι μαζί για μια ζωή, όμως, μέσα σε λίγα χρόνια, η ζωή μου έγινε αβάσταχτα οδυνηρή και πικρή, επειδή ο πρώην άντρας μου ήταν επιρρεπής στο ποτό, στις πόρνες και στον τζόγο. Αφότου χώρισα τον πρώην άντρα μου, και προκειμένου να πάρω πίσω την κόρη μου, αφιέρωσα όλο μου το είναι στο να βγάλω χρήματα, νομίζοντας ότι μπορούσα να βασιστώ στη δική μου επίπονη προσπάθεια για να βελτιώσω τη μοίρα της κόρης μου. Πάντοτε φοβόμουν ότι αναπόφευκτα η κόρη μου θα επηρεαζόταν από εκείνον, οπότε ήθελα να της προσφέρω ένα καλύτερο σπιτικό και καλύτερη εκπαίδευση. Ήθελα να γίνει μορφωμένη και καλλιεργημένη, ώστε να μπορέσει να κάνει κάτι όταν μεγαλώσει. Όμως, παρόλο που συμφωνούσα ξανά και ξανά με τις παράλογες απαιτήσεις του πρώην άντρα μου, δεν κατάφερνα να πάρω πίσω την κόρη μου, πόσο μάλλον να βελτιώσω τον τρόπο που εκείνη ενηλικιωνόταν. Η κόρη μου ήταν τότε 15 ετών, όμως δεν είχε πάρει καμία από τις κακές συνήθειες του πρώην άντρα μου· αντιθέτως, γινόταν όλο και πιο συνετή μέρα με τη μέρα. Η πραγματικότητα μου είχε δώσει όλες τις αποδείξεις που χρειαζόμουν για να καταλάβω ότι κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του· οι γονείς δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα των παιδιών τους, ούτε οι συνθήκες στις οποίες ζούμε παίζουν κάποιον αποφασιστικό ρόλο. Η μοίρα του καθενός διευθετείται και ελέγχεται από τον Θεό. Την ίδια στιγμή, κατάλαβα ότι μόνον ο Θεός κατανοεί πλήρως και εις βάθος τους ανθρώπους, και μόνον ο Θεός γνωρίζει ποιες συνθήκες και ποιες καταστάσεις χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι. Μόνον ο έλεγχος και οι διευθετήσεις του Θεού είναι τα πιο κατάλληλα πράγματα για εμάς. Όταν αναγνώρισα ότι ο Θεός διευθετεί και ελέγχει τη μοίρα της ανθρωπότητας, ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από την καρδιά μου. Το αν θα μπορούσα να πάρω πίσω την κόρη μου, το μέλλον της και το αν θα μπορούσε ή όχι να έρθει να ζήσει στην Ιαπωνία ήταν όλα στα χέρια του Θεού. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παραδώσω την κόρη μου στον Θεό και να αφήσω να αποφασίσει Εκείνος τι θα κάνει μαζί της.
Δεν θα μπορούσα ποτέ μου να περιμένω ότι, από τη στιγμή που θα έπαυα να βασίζομαι στις δικές μου ικανότητες για να αντιμετωπίζω τα πράγματα, και, αντιθέτως, θα υποτασσόμουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, θα άρχιζαν να αλλάζουν γύρω μου και οι συνθήκες. Η κόρη μου δεν με μισούσε πλέον, παρά δέθηκε ιδιαιτέρως μαζί μου: Σταμάτησε να μου ζητάει χρήματα και άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για το πώς είμαι. Εγώ άρχισα επίσης να μιλάω συχνά μαζί της και να της λέω πώς ένιωθα πραγματικά. Όταν κάποιες φορές της έδινα χρήματα, εκείνη έλεγε: «Είμαι ακόμα παιδί, οπότε μη μου δίνεις υπερβολικά πολλά λεφτά, γιατί δεν έχω αρκετή αυτοπειθαρχία. Όταν θα τα έχω ξοδέψει και θα χρειάζομαι περισσότερα, θα σου πω. Να φροντίζεις την υγεία σου και να μην ανησυχείς για μένα, επειδή είμαι αρκετά μεγάλη για να φροντίζω τον εαυτό μου». Για μένα, η κατανόηση που έδειχνε η κόρη μου ήταν ό,τι καλύτερο που μπορούσε να μου τύχει, και ήξερα ότι αυτός ήταν ο Θεός που με ζέσταινε με την αγάπη Του. Ο Θεός γνωρίζει ότι η κόρη μου είναι το μόνο πράγμα για το οποίο θα ανησυχώ πάντοτε, και Τον ευχαριστώ που με λυπήθηκε και με προσέχει. Όταν κήρυξα το ευαγγέλιο στον άντρα μου, και εκείνος είδε τις αλλαγές σ' εμένα και στην κόρη μου, άρχισε να καταλαβαίνει το έργο της σωτηρίας του Θεού των εσχάτων ημερών, το δέχθηκε με χαρά και άρχισε την εκκλησιαστική ζωή του.
Τώρα, χάρη στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ζούμε χαρούμενες και καλότυχες ζωές. Είμαι τόσο ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό που με έσωσε!
Από: Ακολουθήστε τα βήματα του Ιησού Χριστού
🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾