Ιδού η εμφάνιση του Θεού με την κρίση και την παίδευσή Του

Όπως και εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι πιστοί του Κυρίου Ιησού Χριστού, τηρούμε τους νόμους και τις εντολές της Βίβλου, απολαμβάνουμε την άφθονη χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και συναθροιζόμαστε, προσευχόμαστε, εξυμνούμε και διακονούμε στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού - κι όλα αυτά τα πράττουμε υπό την φροντίδα και την προστασία του Κυρίου. Πότε είμαστε αδύναμοι, πότε είμαστε δυνατοί. Πιστεύουμε ότι όλες οι πράξεις μας συνάδουν με τις διδαχές του Κυρίου. Αυτονόητα, λοιπόν, πιστεύουμε ότι διαβαίνουμε το μονοπάτι της υπακοής στο θέλημα του επουράνιου Πατρός. Λαχταρούμε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού, τον ένδοξο ερχομό του Κυρίου Ιησού, το τέλος της ζωής μας επί της γης, την έλευση της βασιλείας και όλα όπως προέβλεψε το Βιβλίο της Αποκάλυψης: Ο Κύριος καταφτάνει και φέρνει όλεθρο, επιβραβεύει τους ενάρετους και τιμωρεί τους πονηρούς, και ανυψώνει όλους εκείνους που Τον ακολουθούν και χαίρονται με την επιστροφή Του στα ουράνια για να Τον συναντήσουν. Κάθε φορά που μας έρχεται η σκέψη αυτή πλημμυρίζουμε από συγκίνηση. Είμαστε ευγνώμονες που γεννηθήκαμε στις έσχατες μέρες και είμαστε πολύ τυχεροί που θα μαρτυρήσουμε την έλευση του Κυρίου. Παρότι έχουμε υποστεί διωγμούς, θα λάβουμε σε αντάλλαγμα «εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης». Αυτή κι αν είναι ευλογία! Όλη αυτή η λαχτάρα και η χάρη που δόθηκε από τον Κύριο μάς κάνει συχνά να ξυπνάμε και να προσευχόμαστε και μας φέρνει κοντά πιο συχνά. Ίσως το επόμενο έτος, ίσως αύριο ή ίσως κι ακόμα πιο γρήγορα, όταν ο άνθρωπος δεν το προσδοκά, ο Κύριος θα καταφτάσει ξαφνικά και θα εμφανιστεί σε μια ομάδα ανθρώπων που Τον περίμεναν επισταμένως. Όλοι συναγωνιζόμαστε, κανείς δεν θέλει να μείνει πίσω, για το ποια θα είναι η πρώτη ομάδα που θα δει την έλευση του Κυρίου, για να είμαστε ένας από εκείνους που θα αρπαχτούν. Έχουμε δώσει τα πάντα, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος, για τον ερχομό αυτής της ημέρας. Κάποιοι έχουν εγκαταλείψει τη δουλειά τους, κάποιοι έχουν εγκαταλείψει τις οικογένειές τους, κάποιοι έχουν αποκηρύξει τον γάμο, ενώ κάποιοι έχουν δωρίσει ακόμα και τις οικονομίες τους. Τι ανιδιοτελής αφοσίωση! Αυτή η ειλικρίνεια και η πίστη πρέπει να ξεπερνάει ακόμα κι αυτή των αγίων παλαιότερων εποχών! Καθώς ο Κύριος δίνει χάρη σε όποιον επιθυμεί και δείχνει έλεος σε όποιον επιθυμεί, πιστεύουμε ότι έχει ήδη δει ιδίοις όμμασι την αφοσίωσή μας και τον μόχθο μας. Ομοίως, οι ειλικρινείς προσευχές μας έχουν ήδη φτάσει στα αυτιά Του, και πιστεύουμε ότι ο Κύριος θα μας ανταμείψει για την αφοσίωσή μας. Επιπλέον, ο Θεός είχε υπάρξει φιλεύσπλαχνος απέναντί ​​μας πριν δημιουργήσει τον κόσμο και κανείς δεν θα ματαιώσει τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού προς εμάς. Όλοι κάνουμε σχέδια για το μέλλον και θεωρούμε δεδομένο ότι η αφοσίωσή μας κι ο μόχθος μας αγοράζουν μετοχές ή ομόλογα για την αρπαγή μας στα ουράνια όπου θα συναντήσουμε τον Κύριο. Επιπλέον, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, τοποθετούμε τον εαυτό μας στον μελλοντικό θρόνο, διοικώντας όλα τα έθνη και όλους τους λαούς ή κυβερνώντας ως βασιλιάδες. Όλα αυτά τα θεωρούμε ως δεδομένα, ως αναμενόμενα.

Περιφρονούμε όλους εκείνους που τάσσονται κατά του Κυρίου Ιησού. Στο τέλος, όλοι αυτοί θα αφανιστούν. Ποιος τους είπε να μην πιστεύουν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Σωτήρας; Φυσικά, έρχονται στιγμές που διδασκόμαστε από τον Κύριο Ιησού και είμαστε φιλεύσπλαχνοι προς τον κόσμο, γιατί δεν καταλαβαίνει, και θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε δείχνοντας ανοχή και συγχώρεση. Όλα όσα κάνουμε συνάδουν με τον λόγο της Βίβλου, διότι όλα όσα δεν ακολουθούν τη Βίβλο συνιστούν ετεροδοξία και αίρεση. Αυτή η πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό του καθένα μας. Ο Κύριός μας βρίσκεται στη Βίβλο κι αν δεν απομακρυνθούμε από τη Βίβλο, δεν θα απομακρυνθούμε από τον Κύριο. Αν τηρήσουμε αυτή την αρχή, τότε θα σωθούμε. Ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον και κάθε φορά που συναθροιζόμαστε, ελπίζουμε ότι όλα όσα λέμε και πράττουμε ακολουθούν το θέλημα του Κυρίου και γίνονται αποδεκτά από τον Κύριο. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον μας είναι εχθρικό, οι καρδιές μας αγάλλονται. Όταν σκεφτόμαστε τις ευλογίες που είναι δίπλα μας και μπορούμε να τις αδράξουμε εύκολα, υπάρχει κάτι που να μην μπορούμε να απαρνηθούμε; Υπάρχει κάτι που χωρίς αυτό να μην μπορούμε να ζήσουμε; Όλα αυτά εννοούνται και όλα αυτά τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Εμείς, μια χούφτα πενήτων που έχουν ανυψωθεί από την κοπριά, είμαστε ίδιοι με όλους τους συνηθισμένους πιστούς του Κυρίου Ιησού: Ονειρευόμαστε την αρπαγή και την ευλογία και την εξουσία επί όλων των εθνών. Η διαφθορά μας αποκαλύπτεται στα μάτια του Θεού ενώ οι επιθυμίες και η απληστία μας καταδικάζονται στα μάτια του Θεού. Ωστόσο, όλα αυτά συμβαίνουν τόσο ανεπαίσθητα, τόσο αυτονόητα και κανείς μας δεν αναρωτιέται αν η λαχτάρα μας είναι ορθή, πολύ λιγότερο δε, κανείς μας δεν αμφιβάλλει για την ορθότητα όλων όσα διατηρούμε. Ποιος μπορεί να γνωρίζει το θέλημα του Θεού; Δεν ξέρουμε να αναζητούμε, ή να εξερευνούμε, ούτε καν να ασχολούμαστε με το μονοπάτι που διαβαίνει ο άνθρωπος. Γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το αν μπορούμε να αρπαχτούμε, εάν μπορούμε να λάβουμε την ευλογία, αν υπάρχει θέση για εμάς στη βασιλεία των ουρανών κι αν θα λάβουμε μερίδιο από το νερό του ποταμού της ζωής και του καρπού του δέντρου της ζωής. Γι' αυτό άραγε δεν πιστεύουμε στον Κύριο και δεν είμαστε πιστοί του Κυρίου, προκειμένου να τα κερδίσουμε όλα αυτά; Έχουμε λάβει άφεση αμαρτιών, έχουμε μετανοήσει, έχουμε πιει το πικρό ποτήρι κρασί κι έχουμε πάρει τον σταυρό στην πλάτη μας. Ποιος μπορεί να πει ότι ο Κύριος δεν θα αποδεχτεί το τίμημα που έχουμε πληρώσει; Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχουμε ετοιμάσει αρκετό λάδι; Δεν θέλουμε να είμαστε σαν εκείνες τις μωρές παρθένες, ή σαν αυτούς που δεν έχουν ελπίδα. Επιπλέον, προσευχόμαστε συχνά και ζητάμε από τον Κύριο να μας προφυλάξει, ώστε να μην εξαπατηθούμε από τους ψευδόχριστους, γιατί η Βίβλος αναφέρει ότι «Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε· διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.» (Κατά Ματθαίον 24: 23-24). Έχουμε απομνημονεύσει όλους αυτούς τους στίχους της Βίβλου, τους ξέρουμε κατά γράμμα, και τους φυλάσσουμε ως πολύτιμο θησαυρό, ως ζωή και ως διαπιστευτήρια για την αρπαγή και τη σωτηρία μας ...

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι ζωντανοί πεθαίνουν, παίρνοντας μαζί τους τις επιθυμίες και τα όνειρά τους και κανείς δεν ξέρει πραγματικά αν έχουν μπει στη βασιλεία των ουρανών. Οι νεκροί επιστρέφουν κι έχουν ξεχάσει όλες τις ιστορίες που κάποτε συνέβησαν, και συνεχίζουν να ακολουθούν τις διδαχές και τα μονοπάτια των προγόνων. Οπότε, καθώς παρέρχονται τα χρόνια και παρέρχονται οι ημέρες, κανείς δεν γνωρίζει αν ο Κύριός μας ο Ιησούς, ο Θεός μας, όντως αποδέχεται όλα όσα πράττουμε. Απλώς προσβλέπουμε σε μια έκβαση και εικάζουμε όλα όσα πρόκειται να συμβούν. Ωστόσο, ο Θεός σιωπά όλο αυτό το διάστημα και ποτέ δεν φανερώθηκε ενώπιόν μας ούτε μας μίλησε. Οπότε εμείς συνειδητά κρίνουμε το θέλημα και τη διάθεση του Θεού σύμφωνα με τη Βίβλο και τα σημεία. Έχουμε συνηθίσει τη σιωπή του Θεού. Έχουμε συνηθίσει να αξιολογούμε τα σωστά και τα λάθη της συμπεριφοράς μας, χρησιμοποιώντας τον δικό μας τρόπο σκέψης. Έχουμε συνηθίσει να αντικαθιστούμε τις απαιτήσεις του Θεού με τις γνώσεις μας, τις αντιλήψεις και την ηθική μας. Έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού. Έχουμε συνηθίσει να είναι ο Θεός αρωγός μας όποτε Τον χρειαζόμαστε. Έχουμε συνηθίσει να υψώνουμε τα χέρια μας στον Θεό για το κάθε τι και να δίνουμε εντολές στον Θεό. Επίσης έχουμε συνηθίσει να ακολουθούμε το δόγμα, και δεν προσέχουμε στο πώς μας οδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, έχουμε συνηθίσει να είμαστε αφέντες του εαυτού μας. Πιστεύουμε σε έναν Θεό, τον οποίο δεν συναντήσαμε ποτέ. Ερωτήματα, όπως ποια είναι η διάθεσή Του, ποια είναι τα υπάρχοντα και το Είναι Του, ποια είναι η εικόνα Του, αν θα Τον γνωρίσουμε ή όχι, όταν θα έρθει, και ούτω καθεξής, δεν είναι σημαντικά. Το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται στην καρδιά μας, ότι όλοι Τον προσδοκούμε, και ότι μπορούμε να Τον φανταστούμε. Επικροτούμε την πίστη μας και θεωρούμε πολύτιμη την πνευματικότητά μας. Θεωρούμε τα πάντα ως κοπριά, πάνω στην οποία βαδίζουν τα πόδια μας. Επειδή είμαστε οι πιστοί του ένδοξου Κυρίου, ανεξάρτητα από το πόσο μακρύ και κοπιαστικό είναι το ταξίδι, ανεξάρτητα από τις κακουχίες και τους κινδύνους που μας βρίσκουν, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τα βήματά μας, καθώς ακολουθούμε τον Κύριο. «Και μοι έδειξε καθαρόν ποταμόν ύδατος της ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εξερχόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Εν τω μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού εντεύθεν και εντεύθεν ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ' έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών. Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών. Και νυξ δεν θέλει είσθαι εκεί, και δεν έχουσι χρείαν λύχνου και φωτός ηλίου, διότι Κύριος ο Θεός φωτίζει αυτούς, και θέλουσι βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων». (Αποκάλυψη 22: 1-5). Κάθε φορά που ψάλλουμε αυτούς τους στίχους, οι καρδιές μας γεμίζουν με ανυπέρβλητη αγαλλίαση και ικανοποίηση και δάκρυα κυλούν από τα μάτια μας. Ευχαριστούμε τον Κύριο που μας επέλεξε, ευχαριστούμε τον Κύριο για τη χάρη Του. Μας πρόσφερε τα εκατονταπλάσια αυτόν τον καιρό, μας πρόσφερε αιώνια ζωή στον αιώνα του μέλλοντος και αν μας ζητούσε να πεθάνουμε τώρα, θα το κάναμε αδιαμαρτύρητα. Κύριε! Σε εκλιπαρούμε να έρθεις σύντομα! Μην καθυστερείς ούτε λεπτό, διότι Σε λαχταρούμε απεγνωσμένα και έχουμε εγκαταλείψει τα πάντα για Εσένα.

Παρά το γεγονός ότι ο Θεός είναι σιωπηλός και δεν έχει φανερωθεί ποτέ ενώπιόν μας, το έργο Του δεν έχει σταματήσει ποτέ. Ερευνεί όλες τις χώρες και εξουσιάζει τα πάντα, ενώ παρακολουθεί τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων. Εφαρμόζει τη διαχείρισή Του σταδιακά και κατά το σχέδιό Του, το οποίο προχωρά αθόρυβα, χωρίς δραματικές εντυπώσεις, εντούτοις τα βήματά Του πλησιάζουν όλο και πιο πολύ προς την ανθρωπότητα και η θέση της κρίσης Του διαμορφώνεται στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, ενώ ακολουθεί άμεσα η κάθοδος του θρόνου Του ανάμεσά μας. Τι μεγαλοπρεπής σκηνή είναι αυτή, τι επιβλητική και βλοσυρή εικόνα. Ως περιστέρι και ως βρυχώμενος λέοντας, το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται ανάμεσα σε όλους μας. Είναι σοφός, είναι δίκαιος και μεγαλοπρεπής, καταφθάνει ανάμεσά μας αθόρυβα, έχοντας εξουσία, γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία. Κανείς δεν συνειδητοποιεί την έλευσή Του, κανείς δεν χαιρετίζει την άφιξή του, και πολύ περισσότερο, κανείς δεν γνωρίζει όλα όσα θα πράξει. Η ζωή του ανθρώπου παραμένει ίδια. Το ίδιο κι η καρδιά του και η ζωή κυλάει όπως συνήθως. Ο Θεός ζει ανάμεσά μας σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, σαν ο πιο ασήμαντος ακόλουθος και απλός πιστός. Επιδιώκει τους δικούς Του σκοπούς, τους δικούς Του στόχους και, επιπλέον, έχει θεϊκή φύση που δεν κατέχουν οι απλοί άνθρωποι. Κανείς δεν έχει παρατηρήσει την ύπαρξη της θεϊκής φύσης Του και κανείς δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ της ουσίας Του και της ουσίας του ανθρώπου. Ζούμε μαζί Του, χωρίς περιορισμό και φόβο, γιατί δεν Τον βλέπουμε παρά μόνο σαν έναν ασήμαντο πιστό. Παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση και όλες οι σκέψεις και οι ιδέες μας αποκαλύπτονται ενώπιόν Του. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξή Του, κανείς δεν φαντάζεται τον ρόλο Του και πολύ περισσότερο δε, κανείς δεν υποπτεύεται ποιος είναι. Εμείς απλώς συνεχίζουμε να επιδιώκουμε τους στόχους μας, σαν να μην έχει καμία σχέση μαζί μας ...

Κατά σύμπτωση, το Άγιο Πνεύμα εκφράζει μία δίοδο λέξεων «διαμέσου» Αυτού και ενώ συμβαίνει πολύ απροσδόκητα, αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για τον λόγο του Θεού και τον αποδεχόμαστε με προθυμία από τον Θεό. Αυτό συμβαίνει επειδή, ανεξάρτητα από το ποιος εκφράζει αυτά τα λόγια, εφόσον προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να τα αποδεχτούμε και δεν μπορούμε να τα απαρνηθούμε. Η επόμενη έκφραση θα μπορούσε να είναι διαμέσου εμένα, θα μπορούσε να είναι διαμέσου εσένα, ή θα μπορούσε να είναι διαμέσου αυτού. Ανεξάρτητα από το ποιος μιλάει, μιλάει η χάρη του Θεού. Ωστόσο, δεν έχει σημασία ποιο είναι το πρόσωπο, δεν πρέπει να το λατρεύουμε, επειδή, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, δεν μπορεί ποτέ να είναι ο Θεός. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να επιλέξουμε έναν συνηθισμένο άνθρωπο ως Θεό μας. Ο Θεός μας είναι τόσο μεγάλος και σεβάσμιος. Πώς θα μπορούσε να εκπροσωπείται από κάποιον τόσο ασήμαντο; Επιπλέον, όλοι περιμένουμε την έλευση του Θεού για να μας οδηγήσει πίσω στη βασιλεία των ουρανών, άρα πώς μπορεί κάποιος τόσο ασήμαντος να είναι κατάλληλος για ένα τόσο σημαντικό και επίπονο έργο; Αν ο Κύριος επιστρέψει, θα εμφανιστεί πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, ορατό σε όλους. Τι ύψιστη δόξα! Πώς θα μπορούσε να κρυφτεί αθόρυβα μέσα σε μια ομάδα συνηθισμένων ανθρώπων;

Κι όμως αυτό το συνηθισμένο άτομο που κρύβεται ανάμεσα στους ανθρώπους επιτελεί το νέο έργο της σωτηρίας μας. Δεν μας εξηγεί τίποτα, ούτε μας λέει γιατί έχει έρθει. Απλώς επιτελεί το έργο που προτίθεται να διατελέσει σταδιακά και σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τα λόγια και οι ομιλίες Του ακούγονται όλο και συχνότερα. Από την παρηγοριά, την ενθάρρυνση, την υπενθύμιση και την προειδοποίηση, στη μομφή και την πειθαρχία. Από έναν τόνο πράο κι ευγενικό, σε λέξεις έντονες και μεγαλοπρεπείς - όλα εμφυσούν τόσο τη φιλευσπλαχνία όσο και το δέος στον άνθρωπο. Ό,τι λέει πετυχαίνει διάνα τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα μας, τα λόγια Του πληγώνουν τις καρδιές μας, πληγώνουν το πνεύμα μας και μας προκαλούν όνειδος και ταπείνωση. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν ο Θεός στην καρδιά αυτού του ατόμου μάς αγαπάει πραγματικά και ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις Του. Ίσως άραγε να μπορέσουμε να αρπαχτούμε μόνο εφόσον υπομείνουμε έναν τέτοιο πόνο; Στο μυαλό μας αναλογιζόμαστε... τον επερχόμενο προορισμό μας και τη μελλοντική μας μοίρα. Εντούτοις, κανείς μας δεν πιστεύει ότι ο Θεός έλαβε σάρκα και οστά και εργάζεται ανάμεσά μας. Παρόλο που είναι μαζί μας εδώ και πολύ καιρό, παρόλο που έχει ήδη πει τόσα πολλά πρόσωπο με πρόσωπο ενώπιόν μας, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δεχθούμε κάποιον τόσο συνηθισμένο ως τον Θεό του μέλλοντός μας, πολύ λιγότερο δε, δεν είμαστε πρόθυμοι να εναποθέσουμε τον έλεγχο του μέλλοντος και της μοίρας μας σε κάποιον τόσο ασήμαντο. Από Αυτόν απολαμβάνουμε μια αέναη προσφορά ζωοφόρου ύδατος και χάρη σε Αυτόν ζούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Είμαστε ευγνώμονες μόνο για τη χάρη του Κυρίου Ιησού στα ουράνια και ποτέ δεν δώσαμε καμία προσοχή στα συναισθήματα αυτού του απλού ανθρώπου που κατέχει τη θεϊκή φύση. Συνεχίζει το έργο Του ταπεινά κρυμμένος εντός της σάρκας, μιλώντας με τη φωνή της καρδιάς Του, φαινομενικά αδιάφορος απέναντι στην απόρριψή Του από την ανθρωπότητα, προφανώς συγχωρώντας αιωνίως την παιδαριώδη συμπεριφορά και την άγνοια του ανθρώπου και επιδεικνύοντας πάντοτε ανοχή στην ασέβεια του ανθρώπου απέναντί Του.

Εν αγνοία μας, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος μάς έχει οδηγήσει βήμα-βήμα στο έργο του Θεού. Υποβαλλόμαστε σε αναρίθμητες δοκιμασίες, υποκείμεθα σε αμέτρητες συμμορφώσεις και δοκιμαζόμαστε με τον θάνατο. Μαθαίνουμε για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, απολαμβάνουμε επίσης την αγάπη και την ευσπλαχνία Του, αρχίζουμε να εκτιμάμε τη μεγάλη δύναμη και τη σοφία του Θεού, μαρτυρούμε το κάλλος του Θεού και βλέπουμε την μεγάλη επιθυμία του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη διάθεση και την ουσία του Θεού, αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη φύση και την ουσία του ανθρώπου και να βλέπουμε την οδό της σωτηρίας και της τελειότητας. Τα λόγια Του μας οδηγούν στον «θάνατο» και ξανά μας οδηγούν στην «αναγέννηση». Τα λόγια Του μας προσφέρουν παρηγοριά, αλλά παράλληλα μας αφήνουν συντετριμμένους με ενοχές και αίσθημα χρέους. Τα λόγια Του μας φέρνουν χαρά και γαλήνη, αλλά και μεγάλο πόνο. Πότε είμαστε σαν αμνοί πριν τη σφαγή στα χέρια Του. Πότε είμαστε σαν την κόρη του οφθαλμού Του και απολαμβάνουμε την αγάπη και τη στοργή Του. Πότε είμαστε σαν τον εχθρό Του που γίνεται στάχτη από την οργή των οφθαλμών Του. Είμαστε η ανθρωπότητα που σώθηκε από Αυτόν, είμαστε σκουλήκια στα μάτια Του και είμαστε τα απολωλότα πρόβατα που αναζητάει μέρα νύχτα. Είναι φιλεύσπλαχνος προς εμάς, μας περιφρονεί, μας αναθρέφει, μας παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, μας καθοδηγεί, μας διαφωτίζει, μας συμμορφώνει και μας πειθαρχεί, αλλά και μας καταριέται. Ανησυχεί για μας μέρα νύχτα, μας προστατεύει και μας νοιάζεται μέρα νύχτα, δεν αφήνει ποτέ το πλευρό μας, και αφιερώνει όλη τη φροντίδα Του σ' εμάς και πληρώνει οποιοδήποτε τίμημα για χάρη μας. Στα λόγια αυτής της ασήμαντης και συνηθισμένης σάρκας απολαύσαμε την ολότητα του Θεού και είδαμε τον προορισμό που μας επιφυλάσσει ο Θεός. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η ματαιοδοξία εξακολουθεί να ελλοχεύει μέσα στην καρδιά μας και δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δεχτούμε έναν τέτοιον άνθρωπο ως τον Θεό μας. Αν και μας έχει δώσει τόσο πολύ μάννα, τόσα πολλά να απολαύσουμε, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να σφετεριστεί τη θέση του Κυρίου στην καρδιά μας. Τιμούμε την ιδιαίτερη ταυτότητα και το κύρος αυτού του ανθρώπου αλλά με μεγάλη απροθυμία. Αν δεν μιλήσει για να μας κάνει να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός, τότε δεν θα καταφέρουμε ποτέ οι ίδιοι να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός που σύντομα θα καταφτάσει, αλλά εργαζόταν ανάμεσά μας για τόσον καιρό.

Ο λόγος του Θεού συνεχίζεται, και χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους και οπτικές για να μας προειδοποιεί για το τι να πράξουμε και να εκφράσει τη φωνή της καρδιάς Του. Τα λόγια Του φέρουν ζωοδόχο δύναμη και μας δείχνουν πώς πρέπει να βαδίσουμε και μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια. Τα λόγια Του αρχίζουν να μας έλκουν, αρχίζουμε να εστιάζουμε στον τόνο και τον τρόπο της ομιλίας Του και υποσυνείδητα αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για τη φωνή της καρδιάς αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Κάνει επίπονες προσπάθειες για εμάς, χάνει τον ύπνο και την όρεξή Του για εμάς, κλαίει για εμάς, αναστενάζει για εμάς, υποφέρει στη νόσο για εμάς, ταπεινώνεται για χάρη του προορισμού και της σωτηρίας μας κι η καρδιά Του αιμορραγεί και δακρύζει για την αναισθησία και την επαναστατικότητά μας. Αυτό που έχει και είναι υπερβαίνει έναν συνηθισμένο άνθρωπο και δεν μπορεί να αποκτηθεί ούτε να επιτευχθεί από οποιονδήποτε διεφθαρμένο. Επιδεικνύει ανοχή και υπομονή που δεν κατέχει κανείς συνηθισμένος άνθρωπος και την αγάπη Του δεν την έχει κανένα ον σε όλη την πλάση. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να ξέρει όλες τις σκέψεις μας ή να έχει τέτοια κατανόηση για τη φύση και την ουσία μας ή να κρίνει την επαναστατικότητα και τη διαφθορά της ανθρωπότητας ή να μας μιλάει και να εργάζεται ανάμεσά μας για λογαριασμό του επουράνιου Θεού. Κανείς, εκτός από Αυτόν, δεν μπορεί να κατέχει την εξουσία, τη σοφία και την υπεροχή του Θεού. Η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι εκπέμπονται, εξ ολοκλήρου, από Αυτόν. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας δείξει την οδό και να μας φέρει το φως. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστήρια που ο Θεός δεν έχει φανερώσει από τη δημιουργία μέχρι σήμερα. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας σώσει από τα δεσμά του Σατανά και τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Εκπροσωπεί τον Θεό και εκφράζει την φωνή της καρδιάς του Θεού, την ενθάρρυνση του Θεού και την κρίση του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα. Αυτός έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή, μια νέα περίοδο, και έφερε νέο ουρανό και γη, νέο έργο και μας έφερε ελπίδα και τερμάτισε το μάταιο βίο που διήγαμε και μας επέτρεψε να δούμε καθαρά την οδό της σωτηρίας. Έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και κέρδισε την καρδιά μας. Από εκείνη τη στιγμή και εφεξής, το μυαλό μας αποκτά συνείδηση και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζωογονείται: Αυτός ο συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος, που ζει ανάμεσα μας και έχει εδώ και καιρό βιώσει την απόρριψή μας - δεν είναι άραγε ο Κύριος Ιησούς, ο οποίος είναι πάντα στις σκέψεις μας, και τον οποίον εμείς λαχταρούμε νύχτα μέρα; Ιδού Αυτός! Ιδού όντως Αυτός! Είναι ο Θεός μας! Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Μας επέτρεψε να ζήσουμε και πάλι, να δούμε το φως, και δεν άφησε τις καρδιές μας να περιπλανιούνται. Έχουμε επιστρέψει στον οίκο του Θεού, επιστρέψαμε ενώπιον του θρόνου Του, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, έχουμε δει την όψη Του και έχουμε δει την οδό ενώπιόν μας. Εκείνη τη στιγμή, έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά τις καρδιές μας. Δεν αμφιβάλλουμε πλέον ποιος είναι και δεν αντιτασσόμαστε πλέον στο έργο και τον λόγο Του και πέφτουμε, γονυπετείς, ενώπιόν Του. Δεν θέλουμε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσουμε τα βήματα του Θεού για το υπόλοιπο της ζωής μας και να οδηγηθούμε στην τελείωση από Αυτόν και να ανταποδώσουμε τη χάρη Του και την αγάπη Του προς εμάς, να υπακούμε στις ενορχηστρώσεις και τον σχεδιασμό Του και να είμαστε συνεργάτες στο έργο Του, και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ολοκληρώσουμε το έργο που μας εμπιστεύεται.

Η κατάκτηση από τον Θεό είναι σαν ένας διαγωνισμός πολεμικών τεχνών.

Καθένα από τα λόγια του Θεού χτυπάει το θανάσιμο σημείο μας και μας αφήνει γεμάτους θλίψη και φόβο. Φανερώνει τις αντιλήψεις μας, φανερώνει τη φαντασία μας και φανερώνει τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Μέσα από όλα όσα λέμε και πράττουμε και κάθε μία από τις σκέψεις και τις ιδέες μας, η φύση και η ουσία μας αποκαλύπτονται από τα λόγια Του, αφήνοντάς μας ταπεινωμένους και τρεμάμενους από φόβο. Μας μιλάει για όλες τις πράξεις μας, τους στόχους και τις προθέσεις μας, αλλά και για τη διεφθαρμένη διάθεση που δεν είχαμε ποτέ ανακαλύψει, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε εντελώς εκτεθειμένοι μες στην άθλια ατέλειά μας και, ακόμη περισσότερο, τελείως μεταπεισμένοι. Μας κρίνει που αντιστεκόμαστε σε Αυτόν, μας παιδεύει για τη βλασφημία και την καταδίκη Του και μας κάνει να αισθανόμαστε ότι στα μάτια Του είμαστε ανάξιοι, ότι είμαστε ο ζων Σατανάς. Οι ελπίδες μας κατακρημνίζονται, δεν τολμούμε πλέον να θέσουμε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις και αξιώσεις προς Αυτόν, και ακόμη και τα όνειρά μας εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς μας δεν μπορεί να φανταστεί και κανείς μας δεν μπορεί να αποδεχτεί. Προς στιγμή, το μυαλό μας κλυδωνίζεται, και δεν ξέρουμε πώς να συνεχίσουμε στον δρόμο μπροστά μας, δεν ξέρουμε πώς να συνεχίσουμε με τις πεποιθήσεις μας. Φαίνεται ότι η πίστη μας έχει επιστρέψει στο μηδέν και ότι δεν έχουμε συναντήσει ποτέ και δεν έχουμε γνωρίσει τον Κύριο Ιησού. Ό,τι βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας μάς προκαλεί σύγχυση και μας κάνει να νιώθουμε σαν να έχουμε χαθεί. Έχουμε αποθαρρυνθεί, έχουμε απογοητευθεί, και βαθιά στην καρδιά μας υπάρχει αχαλίνωτη οργή και όνειδος. Προσπαθούμε να εκτονωθούμε, προσπαθούμε να βρούμε μια διέξοδο και, πολύ δε μάλλον, προσπαθούμε να συνεχίσουμε να προσδοκούμε τον Σωτήρα μας τον Ιησού και να ανοίξουμε την καρδιά μας σε Αυτόν. Αν και υπάρχουν φορές που δεν δείχνουμε υπερόπτες ούτε ταπεινοί, η καρδιά μας νιώθει μια καινοφανή αίσθηση απώλειας. Αν και μερικές φορές μπορεί να φαινόμαστε ασυνήθιστα ήρεμοι εξωτερικά, μέσα μας υπομένουμε την τρικυμία του μαρτυρίου. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν αφαιρέσει όλες τις ελπίδες και τα όνειρά μας, έχουν ματαιώσει τις παράλογες επιθυμίες μας και δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι ο Σωτήρας μας κι ότι είναι ικανός να μας σώσει. Η κρίση και το παίδεμά Του έχουν ανοίξει ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα σε εμάς και σε Αυτόν που κανείς δεν θέλει καν να διασχίσει. Η κρίση και το παίδεμά Του είναι ότι για πρώτη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τόσο μεγάλα εμπόδια και τόσο μεγάλη ταπείνωση. Η κρίση και το παίδεμά Του μας βοήθησαν να εκτιμήσουμε πραγματικά την εντιμότητα του Θεού και την έλλειψη ανοχής για τις προσβολές του ανθρώπου, σε σύγκριση με την οποία είμαστε τόσο μικροί και αχρείοι. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν κάνει να συνειδητοποιήσουμε για πρώτη φορά πόσο αλαζόνες και ξιπασμένοι είμαστε και ότι ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ισάξιος με τον Θεό ή ίσος με τον Θεό. Η κρίση και το παίδεμά Του μας κάνει να μη θέλουμε να ζούμε πλέον σε μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση και μας κάνει να θέλουμε να απαλλαγούμε από μια τέτοια φύση και ουσία όσο το δυνατόν συντομότερα, για να μην προκαλούμε το μίσος και την απέχθειά Του. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχει κάνει να υπακούμε στα λόγια Του με προθυμία και δεν θέλουμε πλέον να επαναστατήσουμε εναντίον των ενορχηστρώσεων και του σχεδιασμού Του. Η κρίση και το παίδεμά Του μας δημιούργησε για ακόμα μια φορά την επιθυμία να αναζητήσουμε τη ζωή και μας γέμισε χαρά που τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας... Έχουμε αφήσει πίσω μας το έργο της κατάκτησης, βγήκαμε από την κόλαση, εξήλθαμε της κοιλάδας της σκιάς του θανάτου... Ο Παντοδύναμος Θεός μάς έχει κερδίσει, εμάς που ανήκουμε σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων! Έχει θριαμβεύσει πάνω στον Σατανά και κατατρόπωσε όλους τους εχθρούς Του!

Είμαστε απλά μια συνηθισμένη ομάδα ανθρώπων με διεφθαρμένη σατανική διάθεση, είμαστε αυτοί που έχουν προεπιλεχθεί από τον Θεό στις απαρχές του χρόνου και είμαστε οι πένητες που ο Θεός έχει ανυψώσει από την κοπριά. Κάποτε απορρίψαμε και καταδικάσαμε τον Θεό, αλλά τώρα έχουμε κατακτηθεί από Αυτόν. Έχουμε λάβει ζωή και έχουμε λάβει την οδό της αιώνιας ζωής από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε στη γη, παρά τις διώξεις και τα δεινά, δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού. Γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός μας και η μοναδική μας λύτρωση!

Η αγάπη του Θεού ρέει όπως το νερό της πηγής και προσφέρεται σε σένα και σε μένα και σε αυτόν και σε όλους όσους αναζητούν πραγματικά την αλήθεια και προσδοκούν την έλευση του Θεού.

Ακριβώς όπως η σελήνη ακολουθεί πάντα τον ήλιο, το έργο του Θεού δεν σταματάει ποτέ και επιτελείται πάνω σε σένα, πάνω σε εμένα, πάνω σε αυτόν και σε όλους όσους ακολουθούν τα βήματα του Θεού και δέχονται την κρίση και το παίδεμα του Θεού.

23 Μαρτίου 2010

♡♡♡ ════♡♡♡ ═════ ♡♡♡ ════ ♡♡♡