Η αποκάλυψη του μυστηρίου των ονομάτων του Θεού – Ιεχωβά και Ιησούς
«και θέλω γράψει επ' αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον» (Αποκ. 3:12)
Μια μέρα, η Ζανγουάνγκ πήγε να επισκεφθεί την συνάδελφό της, Γουάνγκ Λι. Αφότου συζήτησαν για λίγο, η Ζανγουάνγκ έθεσε μια ερώτηση: «Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, το όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά. την εποχή της Καινής Διαθήκης το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς. Και σύμφωνα με την προφητεία στην Αποκάλυψη: «και θέλω γράψει επ' αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον» (Αποκ. 3:12), τις έσχατες ημέρες, όταν ο Κύριος έρθει ξανά θα έχει ένα νέο όνομα. Γιατί ο Θεός παίρνει διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές;»
Αφού σκέφτηκε για λίγο, η Γουάνγκ Λι απάντησε χαμογελώντας: «Θα μοιραστώ λίγη από την προσωπική μου γνώση και κατανόηση πάνω σ' αυτήν την ερώτηση».
Συνέχισε: «Για να κατανοήσουμε γιατί ο Θεός παίρνει διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε για ποιό λόγο υιοθέτησε ο Θεός ονόματα. Πριν επικοινωνήσουμε ας διαβάσουμε αυτήν την περικοπή πρώτα: «ο Θεός δεν είχε αρχικά κανένα όνομα. Έλαβε μόνο ένα ή δύο ή πολλά ονόματα επειδή είχε έργο να επιτελέσει και έπρεπε να διαχειριστεί την ανθρωπότητα». Από αυτά τα λόγια βλέπουμε πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός και αρχικά δεν είχε όνομα, κι ότι μετά πήρε διαφορετικά ονόματα σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου Του της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Στην Έξοδο 3:13 διαβάζουμε: «Και είπεν ο Μωϋσής προς τον Θεόν, Ιδού, όταν εγώ υπάγω προς τους υιούς Ισραήλ και είπω προς αυτούς, Ο Θεός των πατέρων σας με απέστειλε προς εσάς, και εκείνοι μ' ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού; τι θέλω ειπεί προς αυτούς;» Και η Έξοδος 3:15 αναφέρει: «Και είπεν έτι ο Θεός προς τον Μωϋσήν, Ούτω θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ· Κύριος ο Θεός των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, με απέστειλε προς εσάς· τούτο θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών·»
Από αυτά τα εδάφια βλέπουμε πως ο Θεός πήρε το όνομα «Ιεχωβά» όταν κάλεσε τον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο. Μόνο αφότου πήρε αυτό το όνομα, κατέστη βολικό για τους Ισραηλίτες να Τον καλούν και να προσεύχονται σ' Αυτόν, ώστε να γνωρίσουν ότι ο Κύριος που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, και που είναι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, ονομαζόταν Ιεχωβά. Από τότε και στο εξής, ο Θεός άρχισε το έργο της Εποχής του Νόμου με το όνομα Ιεχωβά, που σημαίνει ότι άρχισε το έργο της διαχείρισής Του για να σώσει την ανθρωπότητα».
Αφού άκουσε τα λόγια της, η Ζανγουάνγκ έγνεψε σκεπτική και είπε: «Ω! Τώρα βλέπω. Το όνομα Ιεχωβά που πήρε ο Θεός αντιπροσωπεύει το έργο του Θεού να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην Εποχή του Νόμου».
Η Γουάνγκ Λι συνέχισε να μιλά: «Ναι! Τα ονόματα που έχει πάρει ο Θεός σε κάθε εποχή είναι εξαιρετικά σημαντικά. Εκτός από το ότι διευκόλυνε τους Ισραηλίτες να Τον καλούν και να προσεύχονται σ' Αυτόν, τα ονόματά Του αντιπροσωπεύουν επίσης τις διαφορετικές διαθέσεις που εκφράζει καθώς και το διαφορετικό έργο Του σε διαφορετικές εποχές. Κατά την Εποχή του Νόμου ο Θεός πήρε το όνομα Ιεχωβά, και αυτό το όνομα αντιπροσώπευε τη διάθεση του Θεού, δηλαδή τη μεγαλοπρέπεια, την οργή, την κατάρα και την ευλογία, τα οποία εξέφραζε στην ανθρωπότητα εκείνη την εποχή. Όπως γράφει ένα κείμενο: « «Ιεχωβά» είναι το όνομα που πήρα κατά τη διάρκεια του έργου Μου στο Ισραήλ, και σημαίνει ο Θεός των Ισραηλιτών (ο εκλεκτός λαός του Θεού) ο οποίος μπορεί να λυπηθεί τον άνθρωπο, να καταραστεί τον άνθρωπο και να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου. Σημαίνει τον Θεό που κατέχει μεγάλη δύναμη και είναι γεμάτος σοφία». Έπειτα, με το όνομα Ιεχωβά, ο Θεός άρχισε το έργο της Εποχής του Νόμου. Διακήρυξε νόμους κι εντολές και οδήγησε επίσημα τη νεογέννητη ανθρωπότητα στη ζωή της πάνω στη γη. Απαίτησε από τους ανθρώπους να συμμορφωθούν αυστηρά με τους νόμους, να μάθουν να Τον λατρεύουν και να Τον σέβονται ως σημαντικό. Ευλογίες και χάρη θα ακολουθούσαν όσους τηρούσαν τον νόμο. Οποιοσδήποτε παραβίαζε τον νόμο θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου ή θα καιγόταν μέχρι θανάτου από φωτιά που θα ερχόταν από τον ουρανό. Έτσι οι Ισραηλίτες κάτω από τον νόμο, έζησαν τηρώντας τον αυστηρά , και σεβόντουσαν το όνομα του Ιεχωβά ως άγιο. Ζούσαν κάτω από την καθοδήγηση του Ιεχωβά για αρκετές χιλιάδες χρόνια. Στο τέλος της Εποχής του Νόμου, καθώς η ανθρωπότητα έγινε όλο και περισσότερο διεφθαρμένη και αμαρτωλή και δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει πιστά τον νόμο, όλοι διέτρεχαν τον συνεχή κίνδυνο να τιμωρηθούν επειδή παραβίασαν τον νόμο. Συνεπώς, ο Θεός εκτέλεσε το επόμενο στάδιο του έργου Του, το έργο της λύτρωσης, με το όνομα Ιησούς. Εισήγαγε την Εποχή της Χάριτος, ολοκληρώνοντας την Εποχή του Νόμου και εξέφρασε την συμπονετική και τρυφερή διάθεση του Θεού. Επίσης απένειμε πλούσια χάρη στον άνθρωπο, και τελικά, σταυρώθηκε για τον άνθρωπο, κι έτσι έσωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά του Σατανά. Την Εποχή της Χάριτος, όταν ήρθε ο Κύριος, αν δεν ονομαζόταν Ιησούς αλλά Ιεχωβά, τότε το έργο του Θεού θα παρέμενε στην Εποχή του Νόμου, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν θα λάμβανε ποτέ τη λύτρωση του Θεού. Τελικά, ο άνθρωπος θα κατέληγε να καταδικαστεί και να τιμωρηθεί για την παραβίαση των νόμων. Το όνομα Ιησούς που έλαβε ο Θεός, ήταν για να επιτρέψει στους ανθρώπους κατά την Εποχή της Χάριτος, να γεννηθούν ξανά και να κερδίσουν τη σωτηρία. Αντιπροσωπεύει το έργο της λύτρωσης του Θεού καθώς και τη διάθεσή Του τού ελέους και της αγάπης. Όλοι αυτοί που προσεύχονταν στο όνομα του Ιησού, ήταν αυτοί που συμπορεύονταν με το νέο έργο του Θεού και ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος, ενώ αυτοί που εξακολουθούσαν να προσεύχονται στον Ιεχωβά ήταν οι άνθρωποι που παρέμειναν στην παλαιά εποχή και δεν κέρδισαν την σωτηρία του Κυρίου Ιησού. Εκείνο τον καιρό, οι άνθρωποι που συμπορεύονταν με το νέο έργο του Θεού άρχισαν να προσεύχονται στο όνομα του Ιησού, θεωρώντας το όνομα του Θεού άγιο, λαμβάνοντας σωτηρία από τον Θεό και απολαμβάνοντας την πλούσια χάρη Του. Μ' αυτό το νέο έργο που εκτέλεσε ο Θεός, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ήταν σε θέση να συνεχίσει να προχωρά».
Λέγοντας αυτά, η Γουάνκ Λι άνοιξε μια εφαρμογή στο κινητό κι ύστερα έδωσε το κινητό στην Ζανγουάνγκ και είπε: «Ζανγουάνγκ, διάβασε αυτό το κείμενο».
Η Ζανγουάνγκ το πήρε και διάβασε: «Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσον αφορά το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. ... Αν και αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, ήταν το ίδιο Πνεύμα που ολοκλήρωσε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Καθώς το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, η εποχή ήταν διαφορετική. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, αυτή ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, αυτή ήταν η εποχή του Ιησού. Τουτέστιν, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι και σε κάθε νέο μονοπάτι, παίρνει ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το σχέδιο της διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών στο τέλος, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο, κάθε χρόνο πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρει νέα ονόματα και νέο έργο».
Ύστερα η Γουάνγκ Λι συναναστράφηκε: «Από αυτό το κείμενο μπορούμε να δούμε πως ο Θεός είναι ο σοφός Παντοδύναμος Κύριος. Είναι σπουδαίος, είναι άφθονος και περικλείει τα πάντα. Οποιοδήποτε ιδιαίτερο όνομα δεν είναι δυνατό να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Σε κάθε εποχή, ο Θεός έφερε εις πέρας μόνο ένα τμήμα του έργου Του, κι έχει αποκαλύψει μόνο μέρος της διάθεσής Του. Ο Θεός δεν έχει εκφράσει όλα αυτά που έχει και είναι. Έτσι, παίρνει ένα διαφορετικό όνομα κάθε φορά που εκτελεί ένα νέο στάδιο έργου. Υπάρχει ένα όνομα για κάθε εποχή, και κάθε όνομα αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι του έργου Του κι ένα τμήμα της διάθεσής Του. Εκτελώντας συνεχώς νέο έργο και υιοθετώντας νέα ονόματα, ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την παντοδυναμία Του, τη σοφία, την θαυμασιότητα και την ακαταληπτότητά Του, έτσι ώστε να δούμε ότι δεν είναι μόνο ο Ιεχωβά, ο Θεός που διακήρυξε τους νόμους για να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων και ο οποίος μπορεί να ελεήσει τους ανθρώπους και να τους καταραστεί, αλλά και ότι είναι ο Κύριος Ιησούς, ο Λυτρωτής, που είναι γεμάτος με αγάπη και έλεος. Το έργο του Θεού και τα ονόματά Του είναι στενά συνδεδεμένα. Όταν ο Θεός ξεκινά να εργάζεται με ένα νέο όνομα και οι άνθρωποι δέχονται αυτό το νέο όνομα, αυτό σημαίνει ότι συμβαδίζουν με το έργο Του. Αν οι άνθρωποι δεν δέχονται το νέο όνομά Του, τότε είναι αντίπαλοι και προδότες του Θεού. Την Εποχή της Χάριτος, αυτοί οι μαθητές που δέχτηκαν το νέο έργο του Θεού και ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού δεν απομακρύνονταν από την αληθινή οδό ούτε πρόδιδαν τον Θεό Ιεχωβά. Στην πραγματικότητα, συμβάδιζαν με τα βήματα του Θεού, και ήταν αυτοί οι πιστοί στον Θεό Ιεχωβά, ενώ οι Φαρισαίοι, που θεωρούσαν πως ήταν πιστοί στον Θεό, και επέμεναν μόνο στο όνομα του Ιεχωβά, απέρριπταν τον Κύριο Ιησού. Ως αποτέλεσμα, η «αφοσίωσή» τους δεν είχε την επιδοκιμασία του Θεού, αλλά μάλλον το αντίθετο. Έγιναν στόχοι της κατάρας και της τιμωρίας του Θεού. Συνεπώς, μόνο με το να αποδεχθεί το νέο όνομα του Θεού και να συμβαδίζει με τα βήματα του έργου του Θεού, μπορεί κάποιος να κερδίσει τη σωτηρία του Θεού.
Το ίδιο ισχύει και για τις έσχατες ημέρες. Αν και εμείς οι άνθρωποι έχουμε λυτρωθεί από τον Κύριο Ιησού, εξακολουθούμε να ζούμε στην αμαρτία και δεν έχουμε εξαγνιστεί. Επομένως, στις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει υιοθετήσει ένα νέο όνομα με βάση τις ανάγκες του έργου Του και έχει εκτελέσει ένα νέο στάδιο έργου, του εξαγνισμού και της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Σχετικά με το νέο όνομα, υπάρχει μια ξεκάθαρη προφητεία στην Αποκάλυψη, η οποία λέει: «και θέλω γράψει επ' αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον» (Αποκ. 3:12). Αυτό το όνομα αντιπροσωπεύει το έργο του εξαγνισμού του Θεού καθώς και τη διάθεση που έχει εκφράσει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Όλοι αυτοί που προσεύχονται στο νέο Του όνομα, συμβαδίζουν με το νέο έργο του Θεού, ενώ όλοι αυτοί που εξακολουθούν να προσεύχονται στο όνομα του Ιησού παραμένουν στην παλιά εποχή.
Τώρα, όλοι αυτοί που συμβάδισαν με το νέο έργο του Θεού προσεύχονται στο νέο όνομα του Θεού, και λαμβάνουν εξαγνισμό και σωτηρία. Και την ώρα που εξαγνίζονται σχολαστικά από τον Θεό, την ημέρα δηλαδή που το έργο της σωτηρίας του Θεού (δηλαδή του σχεδίου διαχείρισης του Θεού) ολοκληρωθεί, τα ονόματα που υιοθέτησε ο Θεός για το έργο Του στη γη, κι αυτά επίσης θα λήξουν αναλόγως. Όπως ακριβώς αναφέρει αυτό το κείμενο: «Η ημέρα θα φτάσει που ο Θεός δεν θα ονομάζεται Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας - Αυτός θα είναι απλά «ο Δημιουργός». Εκείνη την εποχή, όλα τα ονόματα που Αυτός έχει λάβει στη γη θα τελειώσουν, επειδή το έργο Του στη γη θα έχει τελειώσει, μετά από το οποίο τα ονόματά Του δεν θα υφίστανται πια. Όταν τα πάντα έρθουν στο κράτος του Δημιουργού, τι ανάγκη έχει από ένα άκρως κατάλληλο αλλά ατελές όνομα;» Όταν ολοκληρωθεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, δεν θα ονομάζεται πλέον Ιεχωβά, ή Ιησούς, ή ο Παντοδύναμος, αλλά θα ονομάζεται ο Θεός ο ίδιος. Θα ονομάζεται ο Κύριος της Δημιουργίας. Αυτό είναι το πιο κατάλληλο όνομα με το οποίο θα Τον αποκαλούν οι άνθρωποι».
Ακούγοντας αυτά, η Ζανγουάνγκ ένιωσε διαύγεια νου και όρασης, και είπε: «Ευχαριστώ τον Θεό! Αφότου άκουσα τη συναναστροφή σου, ένιωσα διαφώτιση στην καρδιά μου. Αντιλαμβάνομαι γιατί ο Θεός υιοθέτησε διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές. Φαίνεται πως η πίστη μας στον Θεό δεν μπορεί να βασιστεί μόνο σε ένα και μοναδικό όνομα του Θεού. Αντίθετα, θα πρέπει να δεχθούμε το νέο όνομα του Θεού όταν εκτελεί νέο έργο».
Από τον Γουέιτσεν