Η θαυμαστή προστασία του Θεού σε μια επικίνδυνη και τρομακτική πυρκαγιά
Μια μέρα, τον Μάιο του 2008, μια μοναδική σπίθα προκάλεσε μαινόμενες φλόγες, από τις οποίες είμαι ακόμα συγκλονισμένη και τραυματισμένη. Όμως, ήταν η πυρκαγιά που με έκανε προσωπικά μάρτυρα των θαυμαστών πράξεων του Παντοδύναμου Θεού. Την κρατάω ακόμα φρέσκια στη μνήμη μου.
Εκείνη τη μέρα, λίγο μετά το μεσημεριανό γεύμα, ξεκίνησα να διαβάζω τα λόγια του Θεού ως συνήθως. Μόλις είχα αρχίσει, όταν άκουσα τον διαπεραστικό ήχο από τις σειρήνες πυροσβεστικών οχημάτων, έξω από το σπίτι. Ο συναγερμός με ανησύχησε τόσο πολύ που έτρεξα να δω έξω από το παράθυρο. Είδα πως ένα μεγάλο σύννεφο καπνού είχε σηκωθεί πάνω από τα σπίτια που βρίσκονταν 200 μέτρα μακριά από το δικό μου, με τις φλόγες να είναι πιο ψηλές από τα σπίτια. Ήμουν αδύναμη και έτρεμα καθώς σκεφτόμουν: «Ω, όχι! Τι μεγάλη πυρκαγιά! Είναι τόσο κοντά, που το σπίτι μου σύντομα θα πιάσει φωτιά». Συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό μέσα στην καρδιά μου: «Ω, Θεέ! Είναι τόσο μεγάλη φωτιά, και έρχεται προς το σπίτι μου. Τι πρέπει να κάνω;» Έβαλα το βιβλίο με τα λόγια του Θεού πάνω στο κρεβάτι μου, ενώ προσευχόμουν στον Θεό. Έπειτα έτρεξα προς την αυλή. Είδα πολλά πυροσβεστικά οχήματα εκεί, και πολλοί πυροσβέστες έριχναν νερό στις φλόγες. Όμως, αντί να εξασθενούν, οι φλόγες έφταναν ψηλότερα. Εκείνη τη μέρα ο άνεμος είχε ένταση τουλάχιστον πέντε με έξι μποφόρ, και εμείς ζούσαμε σε φάρμα όπου μέσα της ήταν και τα σπίτια. Έτσι, ξαφνικά, οι σπίθες άρχισαν να πετάγονται ψηλά στον ουρανό. Όπου έπεφταν οι σπίθες, έπιανε φωτιά. Οι φλόγες έκαιγαν με αυξανόμενη δύναμη. Σύντομα, τα μπροστινά σπίτια κατέρρευσαν το ένα μετά το άλλο. Ο άνεμος σφύριζε και οι σπίθες πετάγονταν παντού. Υπήρχε φασαρία στον δρόμο και οι άνθρωποι ανησυχούσαν. Κάποιος φώναξε: «Υπάρχουν τόσο πολλά πυροσβεστικά, αλλά η φωτιά ακόμα δεν μπορεί να ελεγχθεί. Πόσο τρομακτική είναι η πυρκαγιά!»
Εκείνη τη στιγμή, ο άνεμος έπνεε βορειοδυτικά. Δημιουργώντας σύννεφα καπνού, οι φλόγες έκαιγαν με αυξανόμενη ορμή και γύρισαν προς το σπίτι μου, κάτι που με πανικόβαλε. Κάποιες σπίθες έπεσαν σε έναν σωρό από κοπριά αγελάδων και ξαφνικά όλος ο σωρός πήρε να καίγεται. Η φωτιά ήταν μόνο λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μου. Βλέποντας τη να εκτινάζεται προς το σπίτι μου, ένιωσα πως η καρδιά μου είχε φτάσει σχεδόν στον λαιμό μου και σκέφτηκα: «Αυτή τη φορά θα χαθούν όλα. Όλη η περιουσία που έχουμε συγκεντρώσει, θα καεί». Είδα μερικούς ανθρώπους να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους έξω από τα σπίτια τους, αλλά εγώ δεν μπορούσα, καθώς ο σύζυγος και το παιδί μου δεν ήταν σπίτι. Ήμουν αγχωμένη, αλλά δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσα να κάνω. Τότε, συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό. Κατά τη διάρκεια της προσευχής μου, θυμήθηκα τις δοκιμασίες του Ιώβ. Έχασε όλη την περιουσία του, και τα παιδιά του τα βρήκαν συμφορές. Όμως, αντί να παραπονεθεί στον Θεό, ο Ιώβ είπε: «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). «τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Η διαφώτιση και καθοδήγηση του Θεού με έκαναν να καταλάβω το θέλημά Του. Ο Ιώβ ήταν το παράδειγμα που έπρεπε να ακολουθήσω. Μπροστά στη δοκιμασία, θα υπάκουα τον Θεό και δεν θα παραπονιόμουν. Λοιπόν, προσευχήθηκα στον Θεό μέσα στην καρδιά μου: «Ω, Θεέ. Όλη η περιουσία μου μού δόθηκε από Εσένα. Η φωτιά είναι επίσης στα χέρια Σου. Σε όποιο περιβάλλον και να ζήσω, είμαι πρόθυμη να υπακούω τις διευθετήσεις Σου».
Όταν εμπιστεύτηκα το σπίτι μου και όλα τα πράγματα στον Θεό, ένιωσα ειρήνη στη καρδιά μου. Εκείνη τη στιγμή, κάποιοι πυροσβέστες ήρθαν στην αυλή του σπιτιού μου. Έριξαν κάτω τις σανίδες της περίφραξης γύρω από τον κήπο και τις απομάκρυναν, απομονώνοντας το σπίτι από εύφλεκτα υλικά. Ο σωρός με την κοπριά καιγόταν ακόμα, και η φωτιά απλώς πήδηξε πάνω από το σπίτι μου και πήγε στη σειρά των σπιτιών πίσω από το δικό μου. Σύντομα, οι σωροί καυσόξυλων εκεί έπιασαν φωτιά. Βρισκόμενο ανάμεσα στα δύο μέτωπα της φωτιάς, το σπίτι μου μπορούσε να πιάσει φωτιά οποιαδήποτε στιγμή. Έτρεξα μέσα στο σπίτι για να αρπάξω το βιβλίο με τα λόγια του Θεού και το βιβλιάριο καταθέσεων. Μέσα στον πανικό, πήρα επίσης μερικά ρούχα με τα οποία τύλιξα το βιβλίο, σκεπτόμενη: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από τα λόγια του Θεού. Αυτά είναι η ζωή μου. Πρέπει να προστατεύσω το βιβλίο από το να καεί». Στην πόρτα, κοίταξα πίσω τα πράγματα μέσα στο δωμάτιο, ενώ προσευχόμουν στον Θεό μέσα στην καρδιά μου: «Ω, Θεέ! Εμπιστεύομαι τα πάντα μέσα στο σπίτι σε Εσένα!» Μέσα σε σύννεφα καπνού, ξέφυγα από τη φωτιά και έτρεξα στο δάσος έξω από το χωριό, όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι συγχωριανοί, αφού διέφυγαν από τη φωτιά. Όλοι οι άνθρωποι στον δρόμο ήταν σε πανικό. Παρακολουθούσαν αβοήθητοι τα σπίτια και την άλλη περιουσία τους να τα καταπίνει η φωτιά και να γίνονται στάχτη, κλαίγοντας ασταμάτητα. Η σκηνή ήταν πολύ τρομακτική για να τη βλέπει κάποιος. Εξακολουθούσα να λυπάμαι βλέποντας εκείνους τους ανθρώπους να βγάζουν τα πολύτιμα πράγματά τους από τα σπίτια τους. Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω, καθώς ο σύζυγός μου δούλευε μακριά και ο γιος μου σπούδαζε μακριά. Βλέποντας τη φωτιά στο χωριό, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσεύχομαι στον Θεό μέσα στην καρδιά μου: «Ω, Θεέ! Σήμερα, είμαι πρόθυμη να παραδώσω τα πάντα σε Εσένα. Διότι Εσύ ελέγχεις τη γέννηση και τον θάνατο του ανθρώπου, τις ευλογίες, τις καταστροφές, και ακόμα και ολόκληρο το σύμπαν. Ό,τι μου συμβαίνει, είναι η κυριαρχία Σου. Θα Σε υπακούσω και δεν θα παραπονεθώ, ακόμα και αν καεί το σπίτι μου».
Μετά την προσευχή, ένιωσα εξαιρετικά ήρεμη και γαλήνια. Όταν κοίταξα προς το σπίτι μου από απόσταση, ξαφνικά πρόσεξα πως υπήρχε λιγότερος καπνός. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, καθώς αναρωτιόμουν αν η φωτιά πράγματι αποδυναμωνόταν. Τότε, κάποιος στο πλήθος φώναξε: «Κοιτάξτε, ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση. Φυσάει προς τα ανατολικά». Ακούγοντας αυτά τα λόγια, όλοι εξεπλάγησαν. Με μια κίνηση, όλοι κοίταξαν προς το χωριό. Πάλι, κοίταξα προσεκτικά. Ήταν αλήθεια. Ο άνεμος πραγματικά άλλαξε κατεύθυνση και η φωτιά μετατοπίστηκε προς τα ανατολικά, ακολουθώντας τον. Η σειρά των σπιτιών προς τα ανατολικά άρχισε να καίγεται. Οι φλόγες βρυχιόνταν. Όλοι οι χωρικοί έτρεξαν προς το χωριό για να δουν τι είχε απομείνει από τις περιουσίες τους. Σκέφτηκα: «Το δικό μου σπίτι πρέπει να έχει καεί ολοσχερώς». Όμως, όταν έφτασα εκεί, είδα πως το σπίτι και η αποθήκη μου δεν είχαν πιάσει καθόλου φωτιά, και πως καπνός ερχόταν μόνο από τον σωρό με την κοπριά στην αυλή. Τα σπίτια στην αριστερή πλευρά του δικού μου σπιτιού είχαν λιγότερο ή περισσότερο καεί, ενώ τα σπίτια στη δεξιά πλευρά δεν είχαν καεί καθόλου. Εξέφερα αληθινές ευχαριστίες και δοξολογίες από τα βάθη της καρδιάς μου: «Θεέ, Σε ευχαριστώ ειλικρινά. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως το σπίτι μου θα έμενε ασφαλές». Έτρεξα μέσα στο σπίτι και είδα πως η ραπτομηχανή και η τηλεόραση έλειπαν. Εκείνη τη στιγμή, νόμιζα πως είχαν κλαπεί μέσα στο χάος. Αντί να ανησυχώ, σκέφτηκα: «Αφού χάθηκαν, απλά ας το αφήσω έτσι». Δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα, καθώς το σπίτι μου προστατεύτηκε από τον Θεό. Τότε μια γειτόνισσα ήρθε και μου είπε: «Πόσο επικίνδυνο! Η οροφή της αποθήκης σου είναι καλυμμένη με πισσόχαρτο. Αν έπιανε φωτιά, δεν θα έμενε τίποτε από το σπίτι σου. Είναι υπερβολικά επικίνδυνο!» Ακούγοντας τα λόγια της, συνέχισα να ευχαριστώ τον Θεό στη καρδιά μου. Είναι λόγω της προστασίας του Θεού που το σπίτι μου μπόρεσε να μείνει άθικτο.
Αργότερα, έμαθα πως ένας ηλικιωμένος άδειασε μια σταχτοθήκη και προκάλεσε την πυρκαγιά. Η πυρκαγιά ξεκίνησε γύρω στις δώδεκα το μεσημέρι και δεν έσβησε παρά στις πέντε το απόγευμα. Όλο το χωριό ήταν σε χάος. Περισσότερες από τριάντα οικογένειες έχασαν τις περιουσίες τους στη φωτιά. Σχεδόν τριακόσια σπίτια είχαν υποστεί ζημιές σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Η φωτιά επέβαλε σε ανθρώπους τη φτώχια. Η οικογένειά μου θα είχε την ίδια τύχη με εκείνες τις οικογένειες αν δεν υπήρχε η προστασία του Θεού. Προς έκπληξή μου, ενώ έφευγα από το σπίτι, οι συνάδελφοί μου έβγαλαν τη ραπτομηχανή και την τηλεόραση έξω. Μου τα επέστρεψαν ύστερα από την πυρκαγιά. Συνέχισα να ευχαριστώ τον Θεό μέσα στην καρδιά μου. Πραγματικά βίωσα πως όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα υπόκεινται στην ενορχήστρωση του Θεού, και η παντοδυναμία και η εξουσία του Θεού είναι παρούσες όλες τις ώρες σε όλα τα μέρη.
Στην πυρκαγιά, η μόνη απώλειά μου ήταν πως κάηκε λίγη κοπριά. Δεν έγινε καμιά ζημιά στο σπίτι μου και την υπόλοιπη περιουσία μου. Υπήρχε μια νέα πιστή στο χωριό μου, που πρόσφατα αποδέχτηκε τον Παντοδύναμο Θεό. Ζούσε πίσω από το σπίτι μου. Ούτε η δική της περιουσία υπέστη ζημιά στην πυρκαγιά, κάτι που την έκανε σίγουρη για το έργο του Θεού.
Ακόμα και ο σύζυγός της είπε: «Φαίνεται πως ο Θεός στον οποίο πιστεύει η αδερφή, είναι ο πραγματικός Θεός. Είναι πάρα πολύ θαυμαστό το ότι ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση ακριβώς όταν η φωτιά έφτασε στην πόρτα μας». Υπήρχε άλλη μια ηλικιωμένη αδερφή με αδύναμη υγεία. Είχε μερικές φασολιές στην αυλή της. Όμως, η φωτιά προσπέρασε τις φασολιές της και έκαψε όλα τα καυσόξυλα γύρω τους. Κάποιος είπε: «Είναι τόσο παράξενο. Γιατί δεν κάηκαν οι φασολιές της;» Περισσότεροι από δέκα άλλοι πιστοί του Παντοδύναμού Θεού στο χωριό μας προστατεύτηκαν επίσης από τον Θεό. Τα σπίτια και οι περιουσίες τους δεν υπέστησαν καμία ζημιά. Και αυτοί επίσης είδαν τις θαυμαστές πράξεις του Θεού.
Όταν ολόκληρο το χωριό είδε αυτά τα θαυμαστά πράγματα από την πυρκαγιά, αυτά έδωσαν το έναυσμα για πολλή συζήτηση. Κάποιοι είπαν: «Επειδή εσείς πιστεύετε στον Θεό, γι' αυτό τα σπίτια των γειτόνων σας επίσης προστατεύτηκαν. Και τα σπίτια τους δεν κάηκαν». Κάποιοι είπαν: « Είναι εξαιτίας της προστασίας του Ηλικιωμένου Άνδρα στον Ουρανό που δεν κάηκαν τα σπίτια τους!» Ακούγοντας τα λόγια τους, συνέχισα να ευχαριστώ και να δοξολογώ τον Θεό στην καρδιά μου. Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα την πράξη που είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο, όταν ο Μωυσής οδηγεί τους Ισραηλίτες διαμέσου της Ερυθράς Θάλασσας. Οι Ισραηλίτες καταδιώκονταν από τον αιγύπτιο Φαραώ. Οι Αιγύπτιοι τούς κυνήγησαν ως την Ερυθρά Θάλασσα. Όταν έφθασαν σε αδιέξοδο, ήταν ο Ιεχωβάς που χώρισε τη Θάλασσα στα δύο. Στο παρελθόν, κάθε φορά που διάβαζα αυτές τις καταγραφές, απλώς τις θεωρούσα ιστορίες. Ισχυριζόμουν πως πίστευα την ιστορία, όμως μέσα στην καρδιά μου δεν ήμουν και τόσο σίγουρη. Τη μέρα της πυρκαγιάς, ειλικρινά βίωσα και είδα πως η παντοδυναμία και η εξουσία του Θεού βρίσκονται παντού, κι αυτό διεύρυνε τους ορίζοντές μου. Δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω λόγια για να εκφράσω τους ύμνους μου για τον Θεό. Ακριβώς όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: «Η πράξη Του είναι παντού, η δύναμη Του είναι παντού, η σοφία Του βρίσκεται παντού κι η εξουσία Του είναι παντού» από «Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσω της διαχείρισης του Θεού». «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου κρατιούνται από το χέρι του Θεού και όλη η ζωή του ανθρώπου γίνεται αντιληπτή στα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι αυτό, ο καθένας και όλα τα πράγματα, ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μετατραπούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κυβερνάει τα πάντα» από «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου». Μέσα από την εμπειρία της πυρκαγιάς, πραγματικά βίωσα πως όλα τα πράγματα και οι καταστάσεις καθορίζονται από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το αν τα πράγματα έχουν ζωή ή όχι, είναι μέσα στη σφαίρα εξουσίας του Θεού. Πόσο ασήμαντος και αβοήθητος αποδεικνύεται ο άνθρωπος μπροστά στις καταστροφές! Χωρίς την προστασία του Θεού, κανείς δεν θα μπορούσε να γλυτώσει από τις φυσικές και τις ανθρωπογενείς καταστροφές.
Έπειτα από αυτήν την εμπειρία, δεν μπορώ να αποχωριστώ τον Θεό και έχω γίνει πιο σίγουρη για το μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Η κατανόηση που έχω για τον Θεό δεν είναι ασαφής, αλλά πραγματική. Είμαι πρόθυμη να συνεργαστώ στο έργο του Θεού και να εκπληρώσω το καθήκον μου για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού. Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!
Από τη Λι Ου, Κίνα
★*。:ﾟ*☆*ﾟ:。:*★*。:ﾟ*☆*ﾟ:。:*★*。:ﾟ*☆*ﾟ:。:*★*。:ﾟ*☆*ﾟ:。:*★
Σχετικά άρθρα: Γιατί θα πρέπει να πιστεύουμε στον Θεό; Τι είναι η αληθινή πίστη στον Θεό