Με ποιον τρόπο μπόρεσα να στηριχθώ στον Θεό για να αντιμετωπίσω το γεγονός πως ο σύζυγός μου ήταν ετοιμοθάνατος;

Ο σύζυγός μου αρρωσταίνει ξαφνικά και η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή

«Ο σύζυγός μου ανέπτυξε ξαφνικά ασκίτη που προκλήθηκε από κίρρωση του ύπατος, έκανε συνεχώς εμετό, και η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Όταν ένιωθα αβοήθητη, τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν και με καθοδήγησαν ξανά και ξανά, και μου έδωσαν την πίστη να τα βγάλω πέρα μ' αυτήν την κατάσταση...» Καθώς πληκτρολογούσα την εμπειρία μου, ανακάλεσα στη μνήμη μου κάθε σκηνή του έργου που ο Θεός είχε εκτελέσει σε μένα. Καθώς θυμόμουν όλο το επεισόδιο, το μυαλό μου δεν μπορούσε να σταματήσει να επιστρέφει στα γεγονότα έναν χρόνο πριν...

Το πρωί της 20ης Ιανουαρίου του 2017, ετοίμαζα πρωινό στην κουζίνα όταν ο σύζυγός εμφανίστηκε ξαφνικά στην πόρτα της κουζίνας με αρρωστημένη όψη και μια έκφραση πόνου στο πρόσωπό του, και είπε: «Το στομάχι μου είναι πολύ χάλια, και μόλις ξέρασα λίγο αίμα έξω στον κήπο». Για μια στιγμή τον κοίταζα σαν χαζή και πριν προλάβω να απαντήσω, ξέρασε ξανά αίμα και αμέσως έπεσε στο πάτωμα. Σοκαρισμένη, έτρεξα να τον στηρίξω, αλλά εκείνος είχε ήδη λιγοθυμήσει και κειτόταν αναίσθητος. Βλέποντας τον σύζυγό μου να έχει όψη κίτρινη σαν το κερί και μαβιά χείλη, η καρδιά μου κόντεψε να βγει από το στήθος μου, και τρόμαξα πως θα πέθαινε και θα με άφηνε. Δεν υπήρχε χρόνος για σκέψη, οπότε κάλεσα βιαστικά τα επείγοντα. Ακριβώς όταν ήμουν στο τηλέφωνο, ο σύζυγός μου ξέρασε ξανά πολύ αίμα δυο φορές στη σειρά, και μετά λιποθύμησε ξανά. Βλέποντας τον σύζυγό μου αναίσθητο, φοβήθηκα τόσο πολύ που το μυαλό μου άδειασε εντελώς και τον κοίταζα με απλανές βλέμμα. Φόβος και ανησυχία πλημμύρισαν την καρδιά μου, και σκέφτηκα: «Ο σύζυγός μου ξέρασε αίμα τρεις φορές σε λιγότερο από μισή ώρα, και κάθε φορά που ξερνά, πέφτει αναίσθητος. Πόσο θα μπορέσει να αντέξει αν συνεχίσει έτσι; Είναι δυνατόν να πεθάνει; Τι θα κάνω αν δεν τα καταφέρει;» Βλέποντας τον σύζυγό μου να κείτεται μέσα σε μια λίμνη από αίμα, πανικοβλήθηκα. Τότε ακριβώς, σκέφτηκα τον Θεό: «Ναι! Ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων, και Εκείνος είναι το μεγαλύτερο στήριγμά μας». Έπειτα, επικαλέστηκα τον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Σε παρακαλώ, σώσε τον σύζυγό μου. Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τη ζωή του. Ω, Θεέ μου! Νιώθω τόσο φοβισμένη αυτήν τη στιγμή. Σε παρακαλώ, προστάτεψε την καρδιά μου και βοήθησέ με να ηρεμήσω. Θέλω να εμπιστευτώ τον σύζυγό μου στα χέρια Σου και να στηριχθώ σε Σένα για να ξεπεράσω αυτό το εμπόδιο!» Όταν προσευχήθηκα, έλιωσα λίγο πιο ήρεμη, και ο σύζυγός μου ανέκτησε σταδιακά τις αισθήσεις του. Είχαν περάσει περίπου δέκα λεπτά και το ασθενοφόρο δεν είχε φθάσει ακόμη, κι εγώ άρχισα να αγχώνομαι ξανά και να ανησυχώ πως αν ο σύζυγός μου δεν λάμβανε εγκαίρως θεραπεία, μπορούσε να πεθάνει. Έτσι επικαλέστηκα ξανά τον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Το πότε θα φθάσει το ασθενοφόρο είναι στα χέρια Σου. Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη και δύναμη, γίνε το δυνατό στήριγμά μου και κάνε την καρδιά μου να ησυχάζει ενώπιόν σου κάθε στιγμή. Θέλω να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Σου και να βιώσω το έργο σου». Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Ο λόγος του Θεού είναι πράγματι γλυκός! Ο λόγος του Θεού είναι δραστικό φάρμακο! Καταίσχυνε τους διαβόλους και τον Σατανά! Αν κατανοήσουμε τον λόγο του Θεού, θα έχουμε υποστήριξη, και ο λόγος Του θα σώσει γρήγορα τις καρδιές μας! Εξαλείφει τα πάντα και βάζει τα πάντα στη θέση τους. Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου· εκείνοι που προσκολλώνται απελπιστικά στη ζωή, θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν· εκείνοι, ωστόσο, που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τον εαυτό τους, θα περάσουν απέναντι δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος κάνει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, τότε ξεγελιέται από τον Σατανά. Φοβάται πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό». Η διαφώτιση από τα λόγια του Θεού μού έδωσε αμέσως ένα στήριγμα, και ένιωσα πολύ πιο ήρεμη. Κατάλαβα πως όλα τα πράγματα είναι στα χέρια του Θεού και το αν ο σύζυγός μου θα ζήσει ή θα πεθάνει ήταν επίσης ενορχηστρωμένο από το χέρι του Θεού. Χωρίς τη συγκατάθεσή του, η ζωή του συζύγου μου δεν θα τελείωνε όσο σοβαρή κι αν ήταν η ασθένειά του. Εκείνην τη στιγμή, αυτό που ήθελε ο Θεός από μένα ήταν να έχω την πίστη για να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση. Όμως, ο Σατανάς πάντα μου επιτίθεται όταν είμαι στα πιο αδύναμά μου, κάνοντας τα πάντα για να βάλει ιδέες στο κεφάλι μου και να με κάνει να ζω μέσα στον φόβο και τη δειλία. Δεν μπορούσα να πέσω μέσα στις πανούργες δολοπλοκίες του Σατανά, αλλά αντίθετα, έπρεπε να έχω πίστη στον Θεό, να εμπιστευτώ τη ζωή του συζύγου μου στα χέρια του Θεού και να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Μ' αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς δεν θα είχε καμιά ευκαιρία να με πλησιάσει. Δόξα τω Θεώ, γιατί τα λόγια του έδιωξαν τη δειλία και τον φόβο μου και με έκαναν ικανή να έχω πίστη στον Θεό και να είμαι πρόθυμη να στηριχθώ στον Θεό και να βιώσω το έργο Του με πίστη.

Όταν ο σύζυγός μου είναι σοβαρά άρρωστος, και μας λένε να τον μεταφέρουμε σε ένα άλλο νοσοκομείο, τα λόγια του Θεού μού δίνουν δύναμη.

Έπειτα από περίπου είκοσι λεπτά, το ασθενοφόρο επιτέλους έφτασε και μας πήγε στο νοσοκομείο. Μόλις πήγαμε εκεί, πήραν τον σύζυγό μου στα επείγοντα. Του έκαναν κάποια θεραπεία και μετά ο γιατρός με φώναξε στο γραφείο του και, με σοβαρό ύφος, μου είπε: «Ο σύζυγός σας έχει αναπτύξει σοβαρό ασκίτη που προκλήθηκε από κίρρωση του ύπατος. Επειδή έχει χάσει πολύ αίμα, η πίεση του αίματός του είναι αυτήν τη στιγμή πολύ χαμηλή, γύρω στα 50 με 40, και θα μπορούσε να πεθάνει ανά πάσα στιγμή. Επιπλέον, ο τύπος αίματος του συζύγου σας είναι πολύ σπάνιος και είναι δύσκολο να βρούμε το κατάλληλο αίμα για να του δώσουμε με μετάγγιση. Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε πως μπορούμε να τον σώσουμε, γι' αυτό σας προτείνουμε να τον μεταφέρετε σε ένα άλλο νοσοκομείο για να έχει περισσότερες πιθανότητες». Όταν άκουσα τον γιατρό να τα λέει αυτά, η καρδιά μου γέμισε και πάλι αμέσως με φόβο, και σκέφτηκα: «Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο σοβαρή η ασθένεια του συζύγου μου; Είναι δυνατόν τόσο πολλοί γιατροί να μην μπορούν να κάνουν κάτι για να τον βοηθήσουν; Αν ο σύζυγός μου ξεράσει ξανά αίμα και η κατάστασή του χειροτερέψει όσο θα τον μεταφέρουμε σε άλλο νοσοκομείο, τι θα κάνουμε τότε; Όμως, αν δεν τον μεταφέρουμε, υπάρχει η πιθανότητα να πεθάνει...» Δεν τολμούσα να σκεφτώ περαιτέρω και απλώς συνέχισα να καλώ σιωπηλά τον Θεό. Μετά την προσευχή, αυτά τα λόγια του Θεού ξεπήδησαν στο μυαλό μου: «Ο Θεός έχει υπό το κράτος Του καθετί ζωντανό, καθετί που έχει ζωή. Η ζωή δόθηκε στα πάντα αφού τα δημιούργησε ο Θεός· είναι ζωή που δίνεται από τον Θεό [...] ». Ναι, ο Θεός είναι ο Κύριος ολόκληρης της δημιουργίας. Ο Θεός ενορχηστρώνει και διευθετεί τα πάντα, ζώντα και μη, και επιπλέον ο Θεός είναι ο κυρίαρχος Κυβερνήτης της ζωής και του θανάτου του ανθρώπου. Αν ο σύζυγός μου δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει, τότε δεν θα πεθάνει όσο μεγάλος κι αν είναι ο κίνδυνος στον οποίο βρίσκεται∙ ούτε η μεταφορά του σε ένα άλλο νοσοκομείο ούτε τα λόγια του γιατρού είναι ικανά να καθορίσουν αν ο σύζυγός μου θα ζήσει ή θα πεθάνει. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ήξερα τι έπρεπε να κάνω, και έτσι προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Όταν δεν έχω πουθενά να στραφώ, τα λόγια σου μου δείχνουν τον δρόμο και μου επιτρέπουν να καταλάβω πως Εσύ κυβερνάς και διευθετείς την τροχιά της ζωής μας, και πως κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Αν δεν επιτρέψεις στον σύζυγό μου να πεθάνει, τότε δεν θα πεθάνει ακόμη κι αν δεν τον μεταφέρουμε σε άλλο νοσοκομείο. Πιστεύω στην κυριαρχία Σου και θέλω να βάλω τον σύζυγό μου στα χέρια Σου και να βιώσω το θαυμάσιο έργο Σου». Έχοντας τα λόγια του Θεού σαν βάση μου, η καρδιά μου ηρέμησε πολύ, και είπα στον γιατρό πως ο σύζυγός μου θα παρέμενε και θα λάμβανε θεραπεία.

Μέσα στον πόνο μου και ενώ νιώθω αβοήθητη, τα λόγια του Θεού είναι το στήριγμά μου

Στη συνέχεια, πήγα στα επείγοντα και είδα έξι ή εφτά γιατρούς να έχουν περικυκλώσει τον σύζυγό μου προσπαθώντας να βάλουν ενδοφλέβια, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν φλέβα. Αφού προσπάθησαν ξανά και ξανά, επιτέλους κατάφεραν να βάλουν την ενδοφλέβια, και κρέμασαν το μπουκάλι με το υγρό. Είδα πως το πρόσωπο του συζύγου μου ήταν τόσο πρησμένο που δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του. Τα πόδια του επίσης ήταν τόσο πρησμένα που δεν έμοιαζαν πια με πόδια. Τον κάλεσα απαλά. Ακούγοντας τη φωνή μου, τα χείλη του κουνήθηκαν σαν να ήθελε να μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα. Βλέποντάς τον στο κατώφλι του θανάτου, σκέφτηκα αυτά που μου είχε πει μόλις ο γιατρός και ένιωσα τεράστια θλίψη, και η πίστη μου στον Θεό έγινε όλο και πιο αδύναμη. Σκέφτηκα: «Μήπως ο σύζυγός μου πράγματι θα με αφήσει; Τι θα κάνω αν πεθάνει; Ποιος θα στηρίζει την οικογένειά μας; Προσεύχομαι και στηρίζομαι στον Θεό, οπότε γιατί ο Θεός δεν τον προστατεύει;» Όταν το σκέφτηκα αυτό, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λανθασμένη, και προσευχήθηκα βιαστικά στον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Αυτή η κατάσταση που μας βρήκε σήμερα εξέθεσε το ανάστημά μου ως πραγματικά πολύ μικρό. Αν και γνωρίζω πως το αν η ασθένεια του συζύγου μου ή όχι καλυτερέψει, βρίσκεται στα χέρια Σου και πως πρέπει να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Σου, όταν βλέπω τον σύζυγό μου έτσι, η πίστη μου σε Σένα εξαφανίζεται, τόσο πολύ που ξεκινώ να Σε κατηγορώ. Ω, Θεέ μου! Σου ζητώ να με καθοδηγήσεις, να μου δώσεις πίστη και δύναμη, να με κάνεις να μην σε κατηγορώ, και να μου επιτρέψεις να καταλάβω το θέλημά Σου σε αυτήν τη κατάσταση...»

Μόλις οι αδελφοί και οι αδελφές μου στην εκκλησία άκουσαν για την κατάσταση του συζύγου μου, ήρθαν ένας ένας να μας δουν. Μου έδωσαν παρηγοριά και ενθάρρυνση, συναναστράφηκαν μαζί μου σχετικά με τη μαρτυρία του Ιώβ και με οδήγησαν να κατανοήσω το θέλημα του Θεού. Οι αδελφοί και οι αδελφές μού έδειξαν αυτό το εδάφιο από τα λόγια του Θεού: «Ο Ιώβ δεν μιλούσε για συναλλαγές με τον Θεό και δεν υπέβαλε αιτήματα ούτε έθετε απαιτήσεις στον Θεό. Δοξολογούσε το όνομα του Θεού εξαιτίας της μεγάλης δύναμης και της εξουσίας του Θεού να κυβερνά τα πάντα, και δεν εξαρτιόταν από το αν είχε κερδίσει ευλογίες ούτε αν είχε πληγεί από συμφορές. Πίστευε ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους ή τους φέρνει συμφορές, η δύναμη και η εξουσία του Θεού δεν αλλάζουν, επομένως, ανεξάρτητα από τις συνθήκες ενός ατόμου, το όνομα του Θεού θα έπρεπε να δοξολογείται. Αυτός ο άνθρωπος είναι ευλογημένος από τον Θεό εξαιτίας της κυριαρχίας του Θεού, και όταν η συμφορά πλήττει τον άνθρωπο, και αυτό οφείλεται στην κυριαρχία του Θεού. Η δύναμη και η εξουσία του Θεού κυριαρχούν και ρυθμίζουν τα πάντα γύρω από τον άνθρωπο. Οι ιδιοτροπίες της τύχης του ανθρώπου είναι η εκδήλωση της δύναμης και της εξουσίας του Θεού και, ανεξάρτητα από την άποψη καθενός, το όνομα του Θεού θα πρέπει να δοξολογείται. Αυτά βίωσε και κατάφερε να μάθει ο Ιώβ κατά τη διάρκεια της ζωής του. Όλες οι σκέψεις και οι πράξεις του Ιώβ έφτασαν στα αυτιά του Θεού και έφτασαν ενώπιον του Θεού και θεωρήθηκαν σημαντικές από τον Θεό. Ο Θεός αγάπησε αυτή τη γνώση του Ιώβ και εκτίμησε πολύ τον Ιώβ που είχε τέτοια καρδιά. Αυτή η καρδιά προσδοκούσε παντού και πάντοτε την εντολή του Θεού, και ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, καλωσόριζε όποιο πλήγμα τον έβρισκε». Μέσα από τα λόγια του Θεού και τη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, κατάλαβα πως ο λόγος που έχασα την πίστη μου στον Θεό σ' αυτήν την κατάσταση ήταν επειδή, παρόλο που είχα πει πως πιστεύω στην κυριαρχία του Θεού και ευχήθηκα να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, ωστόσο μέσα στην καρδιά μου είχα απαιτήσεις από τον Θεό, ελπίζοντας πως ο Θεός θα θεράπευε τον σύζυγό μου. Όμως, όταν προσευχήθηκα στον Θεό πολλές φορές και η κατάσταση του συζύγου μου εξακολουθούσε να μη βελτιώνεται, έχασα την πίστη στον Θεό και άρχισα να παραπονιέμαι. Συγχρόνως, μπόρεσα να συνειδητοποιήσω πως η κατανόηση που είχα για την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού ήταν πολύ ρηχή. Όταν ο Σατανάς επιτέθηκε στον Ιώβ και τον έβαλε σε πειρασμό, ληστές άρπαξαν όλα τα κοπάδια του πάνω στους λόφους και την τεράστια περιουσία του, έχασε τους γιούς και τις κόρες του και ο ίδιος έβγαλε τρομερές πληγές σε όλο του το σώμα. Ο Ιώβ δεν έκανε κανένα παράπονο ενάντια στον Θεό, αλλά αντίθετα, γονάτισε και εξύμνησε το όνομα του Θεού. Είπε αυτές τις λέξεις: «ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». (Ιώβ 1:21). Ο λόγος που ο Ιώβ είχε τόσο μεγάλη πίστη ήταν επειδή είχε πραγματική γνώση της κυριαρχίας του Θεού και ήξερε πως όλα όσα κατείχε από τη στιγμή που γεννήθηκε γυμνός από τη μήτρα της μητέρας του, του είχαν δοθεί από τον Θεό. Είτε ο Θεός έδινε είτε έπαιρνε, ο Ιώβ πάντα αποδεχόταν και υπάκουε στην κυριαρχία του Θεού· γνώριζε πως ο Θεός ήταν ο Δημιουργός και πως το ανθρώπινο γένος ήταν δημιουργήματα, πως οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν τη σωστή τους θέση ως δημιουργήματα και να υπακούν τον Δημιουργό χωρίς όρους, και να μην εγείρουν παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό ή να κάνουν παζάρια με τον Θεό. Γι' αυτό, ο Ιώβ μπόρεσε να έχει μια λογική προσέγγιση στο έργο του Θεού και να υποταχθεί στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Δεν αρνήθηκε το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού πάνω στο ανθρώπινο γένος επειδή τον βρήκαν καταστροφές, και ούτε κατηγόρησε τον Θεό. Ο Ιώβ είχε πραγματικό σεβασμό, υπακοή και πίστη στον Θεό, και γι' αυτό χρησιμοποίησε πραγματικές πράξεις για να ντροπιάσει τον Σατανά και στάθηκε ακλόνητος στη μαρτυρία του για τον Θεό. Αφού είχα κατανοήσει το θέλημα του Θεού, συνειδητοποίησα πως, αν ήθελα να είμαι σαν τον Ιώβ και να έχω πραγματική πίστη στον Θεό σ' αυτήν την κατάσταση που βρισκόμουν, και να μην παραπονιέμαι γι' αυτήν, τότε πρέπει να κερδίσω αληθινή γνώση για την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού.

Συγχρόνως, πρέπει επίσης να εγκαταλείψω τις δικές μου προθέσεις και αμαρτίες, ποτέ ξανά να μην ψάχνω τις αιτίες σε ό,τι αφορά τον Θεό ούτε να του θέτω όρους, αλλά αντίθετα, να υπακούω ειλικρινά στην κυριαρχία του Θεού από τα βάθη της καρδιάς μου.

Αργότερα, έψαξα συνειδητά την πτυχή της αλήθειας που αφορά την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού. Μια μέρα, ο σύζυγός μου κι εγώ μείναμε μόνοι στην πτέρυγα. Άνοιξα το τάμπλετ μου και διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός έχει την εξουσία να κάνει κάποιον να πεθάνει, να κάνει την ψυχή του να αφήσει το σώμα του και να επιστρέψει στον Άδη ή όπου πρέπει να πάει. Το πότε πεθαίνει κάποιος και το πού πηγαίνει μετά θάνατον, καθορίζονται από τον Θεό. Μπορεί να τα κάνει αυτά οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Δεν περιορίζεται από ανθρώπους, γεγονότα, αντικείμενα ή από τον χώρο και τον τόπο. Αν Αυτός θέλει να το κάνει, μπορεί να το κάνει, επειδή τα πάντα και όλα τα ζωντανά όντα βρίσκονται υπό τη διακυβέρνησή Του και τα πάντα ζουν και πεθαίνουν από τον λόγο Του, από την εξουσία Του. Μπορεί να αναστήσει κάποιον νεκρό κι αυτό είναι επίσης κάτι που μπορεί να κάνει οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Αυτή είναι η εξουσία που μόνο ο Δημιουργός κατέχει». Από τα λόγια του Θεού, κέρδισα κάποια κατανόηση της εξουσίας του Θεού. Ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω στα πάντα, και ακόμη περισσότερο, και κυβερνά τη ζωή και τον θάνατο του ανθρώπου. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Λάζαρο της Βίβλου. Ήταν νεκρός για τέσσερις μέρες και η σωρός του είχε αρχίσει να μυρίζει. Οι άνθρωποι πίστευαν πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμιά πιθανότητα να ξαναγυρίσει στη ζωή, αλλά με μια λέξη του Κυρίου Ιησού, ο Λάζαρος ζωντάνεψε ξανά. Από αυτό το γεγονός, όταν ο Θεός έφερε τον Λάζαρο πίσω στη ζωή, είδα πως το κλειδί για τον Άδη είναι επίσης στα χέρια του Θεού, και πως μόνον ο Θεός κυβερνά τη ζωή και τον θάνατο του ανθρώπινου γένους. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, κατάλαβα πως το αν ο σύζυγός μου θα ζούσε ή θα πέθαινε ήταν επίσης στα χέρια του Θεού. Ο Θεός κανόνισε να έρθει ο σύζυγός μου σ' αυτόν τον κόσμο, άρα πρέπει σίγουρα να είχε μια αποστολή την οποία πρέπει να ολοκληρώσει. Αν είχε ολοκληρώσει την αποστολή του σ' αυτήν τη ζωή, τότε ο Θεός θα κανόνιζε γι' αυτόν να πάει σε ένα άλλο μέρος - αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το εμποδίσει κανείς. Αν όμως η αποστολή του συζύγου μου δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη, τότε ο Θεός δεν θα του επέτρεπε να πεθάνει για όσο είχε έστω και μόνο μια ανάσα αφημένη στο σώμα του. Οτιδήποτε κι αν διευθετεί ο Θεός, η καλή Του θέληση είναι πίσω από όλα, σκέφτηκα. Πρέπει να μάθω πώς να είμαι υπομονετική και πώς να υπακούω, και να περιμένω να μου αποκαλυφτεί το θέλημα του Θεού.

Στη συνέχεια, σκέφτηκα την αίσθηση της λογικής της Χαναναίας και την πίστη της στον Θεό∙ κατάλαβε πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός και πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε απλώς δημιουργήματα. Κατανόησε πως, ανεξάρτητα από το πώς μας αντιμετωπίζει ο Θεός, η ταυτότητα και η θέση του Θεού δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει, και πως εμείς οι άνθρωποι πρέπει να υπακούμε τον Δημιουργό χωρίς όρους. Γι' αυτό, όταν ζήτησε από τον Κύριο να θεραπεύσει την κόρη της, ανεξάρτητα αν ο Κύριος Ιησούς τη θεωρούσε ως άνθρωπο ή ως σκυλάκι, και ανεξάρτητα από το ποια ήταν η στάση του Κυρίου Ιησού απέναντί της, εκείνη εξακολούθησε να αντιμετωπίζει τον Κύριο Ιησού σαν Θεό, κράτησε την πίστη της στον Κύριο και δεν είχε παράλογες απαιτήσεις από Εκείνον. Ο Κύριος Ιησούς είδε την πίστη και τη λογική της Χαναναίας, και στο τέλος απάντησε στις προσευχές της. Θέλω να μιμηθώ τη Χαναναία και να κάνω λογικές προσευχές ενώπιον του Θεού. Αν ο Θεός γιατρέψει τον σύζυγό μου, τότε θα είμαι ευγνώμων στον Θεό και θα Τον δοξάζω∙ αν όμως ο Θεός δεν γιατρέψει τον σύζυγό μου, εγώ και πάλι θα Τον ευχαριστώ και θα Τον δοξολογώ και θα συνεχίσω να πιστεύω ειλικρινώς στον Θεό και να επιδιώκω την αλήθεια.

Έπειτα προσευχήθηκα στον Θεό και είπα: «Ω, Θεέ μου! Είτε ζήσει είτε πεθάνει ο σύζυγός μου, δεν θα Σε κατηγορήσω. Θέλω να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Σου και να καταθέσω μαρτυρία για Σένα». Χωρίς να το καταλάβω, η υπακοή στον Θεό μέσα στην καρδιά μου μεγάλωσε και το πνεύμα μου ένιωσε πολύ καλύτερα. Επίσης, μπόρεσα να ησυχάσω την καρδιά μου και να αναζητήσω το θέλημα του Θεού και να υπακούσω στην κυριαρχία του Θεού. Στη συνέχεια, οι αδελφοί και οι αδελφές είδαν πως εγώ πάσχιζα να φροντίσω τον σύζυγό μου, οπότε έρχονταν συχνά να με βοηθήσουν, κι εγώ ένιωσα την ειλικρινή αγάπη του Θεού για μένα. Από τη στιγμή που ο σύζυγός μου αρρώστησε, ούτε ένα φίλος ή συγγενής δεν είχαν έρθει να μας δουν. Μόνον ο Θεός ήταν στο πλάι μου, μου έδινε πίστη και ήταν το στήριγμά μου, και με καθοδηγούσε βήμα βήμα. Τώρα Εκείνος είχε κανονίσει να έρχονται οι αδελφοί και οι αδελφές μου να με βοηθούν και να με στηρίζουν, να συναναστρέφονται μαζί μου σχετικά με την αλήθεια έτσι ώστε να μπορέσω να καταλάβω το θέλημα του Θεού ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συνάντησα, και να με βοηθήσουν να φροντίσω τον σύζυγό μου με πρακτικούς τρόπους, ελαφρώνοντας μ' αυτόν τον τρόπο το φορτίο μου. Όλα αυτά ήταν η αγάπη του Θεού για μένα, και η καρδιά μου γέμισε με ευγνωμοσύνη για τον Θεό.

Σώθηκε με θαυματουργό τρόπο: ο σύζυγός μου, που ήταν σοβαρά άρρωστος, είναι εκτός κινδύνου

Όταν έγινα πρόθυμη να υποταχθώ ειλικρινώς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και να μην έχω πια παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, ο σύζυγός μου ξέφυγε με ασφάλεια από τον κίνδυνο. Όταν συνήλθε, όχι μόνο μίλησε με μια πολύ αδύναμη φωνή, αλλά και η πίεση του αίματός του αυξήθηκε από το 60 σε πάνω από 90. Νιώθω πλήρως τη σημασία των λόγων του Θεού: «Ο Θεός είναι η ζωή κι έτσι Εκείνος είναι η πηγή όλων των έμβιων όντων. Επιπλέον, η εξουσία του Θεού μπορεί να κάνει όλα τα έμβια όντα να υπακούν την κάθε λέξη του Θεού, δηλαδή να δημιουργηθούν σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού και να ζουν και να πολλαπλασιάζονται με εντολή του Θεού [...] ». Όλα τα πράγματα λειτουργούν κάτω από την κυριαρχία, τον προορισμό, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, και κανείς και τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει πέρα από το πεδίο της κυριαρχίας Του. Αυτή είναι η δύναμη του Θεού∙ μόνον ο Δημιουργός είναι η πηγή όλης της ζωής, και μόνον ο Δημιουργός κατέχει αυτού του είδους την εξουσία και τη δύναμη, και αυτά είναι αναλλοίωτα εις τους αιώνες. Αυτή η περίοδος συναγερμού της αρρώστιας του συζύγου μου με έκανε να δω πως ο Θεός ελέγχει τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων, και πως η εξουσία και η δύναμη των λόγων του Θεού είναι πράγματα που ποτέ κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τα υπερβεί.
Στις μέρες που ακολούθησαν, συχνά ηρεμούσα την καρδιά μου ενώπιον του Θεού και αναλογιζόμουν τα λόγια Του και συνέχιζα να προσεύχομαι για να είμαι περισσότερο κοντά στον Θεό. Έβλεπα τους άλλους ασθενείς που συνεχώς βογκούσαν και αναστέναζαν εξαιτίας της ασθένειάς τους, και κάποιες φορές φώναζαν, κάτι που έκανε τις τρίχες μου να σηκώνονται όρθιες. Αλλά ο σύζυγός μου ήταν ξαπλωμένος ήσυχα κάτω από την προστασία του Θεού και γλιστρούσε σε έναν γαλήνιο ύπνο, κι εγώ έκλαιγα από ευγνωμοσύνη. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, βίωσα πραγματικά τη σχολαστική αγάπη και φροντίδα του Θεού: όταν προσευχόμουν στον Θεό μέσα στην απόγνωση και στον πόνο και την αδυναμία μου, ήταν τα λόγια εξουσίας του Θεού που με οδήγησαν βήμα βήμα μέσα από το χάσμα του πόνου∙ όταν ένιωθα μόνη και αβοήθητη, ο Θεός κανόνισε ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές μου από την εκκλησία να έρχονται να με βλέπουν, να συναναστρέφονται μαζί μου σχετικά με την αλήθεια, να με κάνουν ικανή να καταλάβω το θέλημα του Θεού και να με βοηθήσουν να φροντίσω τον σύζυγό μου∙ όταν προσευχόμουν στον Θεό με απαιτήσεις, ο Θεός με οδήγησε να καταλάβω τι ήταν μια λογική προσευχή και τι η αληθινή πίστη και η υπακοή, με κατέστησε ικανή να εγκαταλείψω τις ακραίες επιθυμίες που κρατούσα μέσα μου και να μάθω να είμαι υπομονετική με το έργο του Θεού και να υπακούω στο έργο του Θεού. Από αυτό, είδα πως η αγάπη του Θεού όχι μόνο μας δίνει ειρήνη και ευλογίες για τη σάρκα, αλλά ακόμη περισσότερο, Εκείνος μας καθοδηγεί και μας βοηθάει μέσα στις αντιξοότητες να καταλάβουμε την αλήθεια και να την κάνουμε πράξη. Απομακρύνει τις λανθασμένες προθέσεις και τις αμαρτίες που έχουμε μέσα μας, και μας κάνει ικανούς να πάρουμε την κανονική μας θέση ως δημιουργήματα και να λατρεύουμε τον Δημιουργό, να ανακτήσουμε τη συνείδηση και τη λογική που πρέπει να κατέχουμε, και Εκείνος μας κάνει ικανούς να έχουμε πίστη σ' Εκείνον και να Τον υπακούμε και να Τον σεβόμαστε. Αυτός είναι ένας πλούτος πιο πολύτιμος από τις υλικές ευλογίες, γι' αυτό και ευχαριστώ τον Θεό!

Μία εβδομάδα αργότερα, ο γιατρός είδε πως ο σύζυγός μου μπορούσε να φάει ξανά, και είπε έκπληκτος: «Δεν θα σκεφτόμουν ποτέ πως θα είχες μια τόσο καλή ανάρρωση! Όταν πρωτοήρθες στο νοσοκομείο, είχες ξεράσει τόσο πολύ αίμα και η πίεση του αίματός σου είχε πέσει στο 40 με 50, και δεν μπορούσαμε να βρούμε φλέβες για να μεταγγίσουμε ενδοφλέβια. Είναι απίστευτο πως είσαι ακόμη ζωντανός σήμερα - είναι πραγματικά ένα θαύμα! Είναι απίστευτο! Πραγματικά τη γλύτωσες παρά τρίχα!» Όταν το άκουσα αυτό, πρόσφερα ειλικρινώς τις ευχαριστίες μου και τη δοξολογία μου στον Θεό! Ήξερα πως όλα αυτά ήταν οι θαυμάσιες πράξεις του Θεού.

Πάνω από ένα δεκαπενθήμερο αργότερα, ο σύζυγός μου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Η υγεία του ανέκαμψε πολύ γρήγορα, και σύντομα ήταν πίσω στη δουλειά δουλεύοντας σκληρά όπως πάντα, για να κερδίσει χρήματα για το προς το ζην. Κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας, βίωσα ειλικρινά την αγάπη του Θεού και μπόρεσα να καταλάβω πως μόνον ο Θεός είναι η σωτηρία του ανθρώπου, και πως μόνον τα λόγια του Θεού μπορούν να είναι μια βοήθεια για μας όταν έχουμε ανάγκη, και μπορούν να μας δώσουν την πίστη να νικήσουμε όλα τα εμπόδια. Ευχαριστώ τον Θεό που αυτή η εμπειρία μεγάλωσε την πίστη μου να ακολουθήσω τον Θεό, και είμαι αποφασισμένη να ακολουθώ τον Θεό ως το τέλος!