Ευαγγελικό κήρυγμα – Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να αναγεννηθούν;

Από Ξιαοφανγ

«Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. 3:3).

Από την αρχή σκεφτόμουν: Γιατί λέει η Βίβλος:« θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί·» (Ησ. 40:31) «η νεότης σου ανανεούται ως του αετού»(Ψαλ. 103:5); Σήμερα τελικά κατάλαβα το νόημα αυτών των λόγων...

«Η διάρκεια ζωής των αετών» είναι η μεγαλύτερη μεταξύ όλων των πτηνών στον κόσμο. Μπορούν να ζήσουν για πάνω από 70 χρόνια. Ωστόσο, για να φτάσουν σε αυτή την ηλικία, όταν είναι 40, πρέπει να πάρουν μια σοβαρή και δύσκολη απόφαση. Σε αυτή την ηλικία, τα νύχια τους δεν είναι πια κοφτερά ή δυνατά και δε μπορούν ούτε να πιάσουν θήραμα, λόγω της διαδικασίας γήρανσης, τα ράμφη τους γίνονται κυρτά και μακριά, στο σημείο που να μπορούν σχεδόν να αγγίζουν τα φτερά στο στήθος του, και τα φτερά τους γίνονται βαριά ως αποτέλεσμα δυσκαμψίας, ώστε δεν είναι πια ευκίνητοι και έχουν δυσκολία στο να πετάξουν. Εκείνη τη στιγμή, έχουν μόνο δυο επιλογές:

Να περιμένουν να πεθάνουν ή να βιώσουν μια οδυνηρή μεταμόρφωση 150 ημερών και έπειτα να ανοίξουν τα φτερά τους ξανά. Αν επιλέξουν το δεύτερο, θα πετάξουν στην κορυφή ενός ψηλού βουνού, θα κάνουν φωλιά σε ένα βράχο και θα κουρνιάσουν εκεί, και θα σταματήσουν να πετάνε προσωρινά. Έπειτα από αυτό, θα τσιμπούν ένα βράχο με τα γερασμένα ράμφη τους, παρά την αιμορραγία, μέχρι τα ράμφη τους να σπάσουν. Μετά θα πρέπει να περιμένουν την ανάπτυξη ενός νέου ράμφους. Έπειτα από μια μακρά περίοδο 50 ημερών, οι αετοί αρχίζουν να μπαίνουν σε μια νέα φάση μεταμόρφωσης. Έπειτα θα τραβήξουν τα γερασμένα και σκληρά νύχια τους έξω από τα πόδια τους ένα-ένα με τα νέα τους ράμφη. Αφού μεγαλώσουν νέα νύχια, τα σκληρά φτερά τους ένα-ένα. Αυτή είναι μια διαδικασία επαναλαμβανόμενης αιμορραγίας, μια διαδικασία βίωσης της γεύσης του θανάτου. Ενώ το αίμα στάζει σταγόνα-σταγόνα, η ζωή τους επανέρχεται μέρα με τη μέρα. Η πρώτη πτήση μετά τη μεταμόρφωση δείχνει ότι η μοναδική μεταμόρφωση των αετών στη ζωή τους έχει έρθει στο τέλος της. Πετούν ξανά ελεύθερα και ο ατελείωτος ουρανός γίνεται ξανά ο παράδεισός τους. Η μεταμόρφωση τους καθιστά ικανούς να ζήσουν για άλλα 30 χρόνια. Η αναγέννηση των αετών δίνει σε ένα παλιό ρητό «Βάλε το στρατό σου σε θανάσιμο κίνδυνο, και θα επιβιώσει» μια πραγματική εξήγηση! («Πώς οι Χριστιανοί Βιώνουν τη Μεταμόρφωση Σαν τους Αετούς» στην Ιστοσελίδα του Ευαγγελίου του Χριστιανισμού.)

Όταν διάβασα αυτή την ιστορία, ένιωσα σοκαρισμένη στην καρδιά μου. Οι αετοί θεωρούνται ως ο βασιλιάς των πτηνών, και σύμφωνα με την τόλμη τους και το πνεύμα τους αξίζουν αυτό τον τίτλο. Αλλά ποιος έχει ποτέ σκεφτεί ότι αυτό που οι αετοί βιώνουν για να κερδίσουν μια νέα ζωή είναι τόσο αιματηρή δοκιμασία, και ότι αυτή η μεταμόρφωση τους δίνει μια δεύτερη ζωή. Επιλέγουν να σπάσουν τα ράμφη τους, να βγάλουν τα νύχια τους και τα φτερά τους, και να ματώσουν, επειδή γνωρίζουν ξεκάθαρα ότι μόνο έπειτα από τον πόνο του θανάτου, μπορούν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, και ότι τα κοφτερά ράμφη και νύχια και τα δυνατά φτερά θα τους επιτρέψουν να απλώσουν τα φτερά τους ξανά. Δε μπορούμε να φανταστούμε τι βιώνουν οι αετοί εκείνες τις 150 ημέρες. Αλλά θα πρέπει να είναι μια διαδικασία γεμάτη από μάχες ανάμεσα στη σάρκα και τη θέληση, ένας συνδυασμός κινδύνου και αναγέννησης, και ακόμα περισσότερο μια εμπειρία επιδίωξης μιας νέας ζωής. Μόνο όταν θα έχουν βιώσει αυτές τις δοκιμασίες, θα μπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους ξανά και να πετάξουν στον ουρανό.

Η εμπειρία των αετών μου δίνει την έμπνευση: Το μονοπάτι που εμείς οι Χριστιανοί περπατάμε είναι το μονοπάτι της αναγέννησης. Αυτό που βιώνουμε είναι η διαδικασία του να πηγαίνουμε από το να γνωρίζουμε τις αμαρτίες στο να τις εξομολογούμαστε και τελικά να τις αφαιρούμε. Ο Κύριος Ιησούς είπε:«Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. 3:3). Τα λόγια του Κυρίου μας λένε ότι αν δεν πεθάνει η παλιά μας ζωή, δε μπορούμε να κερδίσουμε νέα ζωή, πόσο μάλλον να εισέλθουμε στο βασίλειο του Θεού. Αν θέλουμε να αναγεννηθούμε και να αλλάξουμε σε νέους ανθρώπους και να εισέλθουμε στο βασίλειο του Θεού, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με το να στεκόμαστε άπραγοι, να κρατάμε αυτούς τους ξεπερασμένους κανόνες και νόμους στη ζωή μας, ή να κάνουμε κάποιες εξωτερικές αλλαγές και καλές συμπεριφορές. Αντίθετα, θα πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και να κατορθώσουμε τη μεταμόρφωση στην αμαρτωλή φύση μας. Γιατί εμείς, αν και έχουμε λυτρωθεί από τη χάρη του Κυρίου Ιησού και απολαμβάνουμε άφθονη τη χάρη από Εκείνον, ακόμα ζούμε σε κατάσταση αμαρτίας κάθε μέρα και εξομολογούμαστε κάθε νύχτα, και Είμαστε ακόμα βουτηγμένοι στη λάσπη. Η Βίβλος λέει:«Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ. 12:14), «αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον· Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος» (1Πέτ. 1:15:16). Από αυτά τα εδάφια, κατάλαβα ότι ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος, και συνεπώς δεν επιτρέπει με κανέναν τρόπο να εισέλθουν στο βασίλειό Του κακοί και διεφθαρμένοι άνθρωποι. Έτσι, πώς μπορούμε να αναγεννηθούμε σαν νέοι άνθρωποι και να πετύχουμε την εξάγνιση; Αυτό το ερώτημα με είχε προβληματίσει για χρόνια μέχρι που μια μέρα διάβασα δυο κείμενα από μια ευαγγελική ιστοσελίδα:«Ένας αμαρτωλός όπως εσύ, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να διεκδικεί την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να αποκτήσεις αγιότητα αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου, κυριεύεσαι από ακαθαρσίες, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού - τι τύχη θα ήταν αυτή! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις την καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελειοποίησης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, δεν μπορείς να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού.» «Στο παρελθόν, τα μέσα σωτηρίας του ήταν η απόλυτη αγάπη και συμπόνια, έτσι ώστε έδωσε όλο Του το Είναι στον Σατανά σε αντάλλαγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σήμερα, τίποτα δεν είναι όπως στο παρελθόν: σήμερα, η σωτηρία σας συμβαίνει κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, κατά την κατάταξη καθενός ανάλογα με το είδος. Τα μέσα της σωτηρίας σας δεν είναι η αγάπη ή η συμπόνια, αλλά το παίδεμα και η κρίση, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί πιο αποτελεσματικά. Έτσι, όλα όσα λάβετε θα είναι παίδεμα, κρίση και ανελέητα πλήγματα, αλλά να γνωρίζετε ότι σε αυτά τα σκληρά πλήγματα δεν υπάρχει η παραμικρή τιμωρία, να γνωρίζετε ότι ανεξάρτητα από το πόσο σκληρός είναι ο λόγος Μου, αυτό που θα σας πλήξει είναι μερικές λέξεις που σας φαίνονται εντελώς άκαρδες, και να γνωρίζετε ότι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι η οργή μου, αυτό που θα σας πλήξει, δεν είναι παρά λόγια διδασκαλίας και δεν θέλω να σας βλάψω ή να σας θανατώσω. Δεν ισχύουν όλα αυτά; Να γνωρίζετε ότι σήμερα, είτε πρόκειται για δίκαιη κρίση είτε για σκληρό ραφινάρισμα και παίδεμα, όλα γίνονται για χάρη της σωτηρίας. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει σήμερα η κατάταξη του καθενός ανάλογα με το είδος, ή η αποκάλυψη όλων των κατηγοριών των ανθρώπων, όλες οι ρήσεις και το έργο του Θεού είναι για να σωθούν όσοι αγαπούν αληθινά τον Θεό. Η δίκαιη κρίση γίνεται για τον εξαγνισμό του ανθρώπου, το σκληρό ραφινάρισμα γίνεται για την κάθαρση του ανθρώπου, ο σκληρός λόγος ή η συμμόρφωση για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και για χάρη της σωτηρίας. Κι έτσι, η σημερινή μέθοδος σωτηρίας διαφέρει από αυτή κατά το παρελθόν. Σήμερα, η δίκαιη κρίση σάς σώζει και είναι ένα καλό εργαλείο για να καταταχθεί καθένας ανάλογα με το είδος, και το αδυσώπητο παίδεμα σάς φέρνει την υπέρτατη σωτηρία - και τι έχετε να πείτε ενόψει αυτού του παιδέματος και της κρίσης; Δεν έχετε απολαύσει τη σωτηρία από την αρχή μέχρι το τέλος;» Αυτά τα κείμενα μας λένε ότι αν θέλουμε να αναγεννηθούμε και να γίνουμε νέοι άνθρωποι, θα πρέπει να λάβουμε την κρίση του Θεού και να βιώσουμε τιμωρία και βελτίωση. «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ' ημών, » (1Πέτ. 4:17) Η ανθρωπότητα έχουμε διαφθαρεί από το Σατανά για αρκετές χιλιάδες χρόνια. Οι διεφθαρμένες προδιαθέσεις μας, όπως η αλαζονεία, ο εγωισμός, η πανουργία, και η μοχθηρία, έχουν ήδη εμφυτευθεί μέσα στο αίμα και τα οστά μας τόσο βαθιά ώστε μπορούμε να δημιουργούμε επινοήσεις για το Θεό σε κάθε χρόνο ή τόπο και να αντιστεκόμαστε και να Τον προδίδουμε. Έτσι, αν θέλουμε να αλλάξουμε σε νέους ανθρώπους που είναι κοντά στην καρδιά του Θεού, θα πρέπει να δεχτούμε την κρίση του Θεού που είναι σαν μαχαίρι και σπαθί και να βιώσουμε διάφορες δοκιμασίες και βελτιώσεις. Μόνο μέσω της σκληρής διαδικασίας της αναγέννησης και της ανάστασης, μπορούμε να αποβάλουμε τις σατανικές μας προδιαθέσεις, να γίνουμε νέοι άνθρωποι, και να εισέλθουν στο βασίλειο του Θεού. «Διότι η αποστασία των μωρών θέλει θανατώσει αυτούς, και η αμεριμνησία των αφρόνων θέλει αφανίσει αυτούς» (Παρ. 1:32). Σαν αληθινοί Χριστιανοί, αν θέλουμε να ξαναγεννηθούμε και να κερδίσουμε τη ζωή, πρέπει να διαθέτουμε το κουράγιο να αλλάξουμε τις τρέχουσες συνθήκες μας και να έχουμε την αποφασιστικότητα να αναγεννηθούμε και να αποδεχτούμε το έργο της κρίσης και της εξάγνισης από τον επιστρέφοντα Κύριο Ιησού. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να αναγεννηθούμε γνήσια. Φυσικά, η μεταμόρφωση είναι οδυνηρή, αλλά είναι επίσης απαραίτητη. Μόλις κερδίσουμε τη νέα μας ζωή μέσω της μεταμόρφωσης, θα μπορούμε να καταλάβουμε το αληθινό νόημα της ζωής και να εισέλθουμε στη δόξα μαζί με τον Χριστό.