Ξανακερδίζοντας τη ζωή: η μαρτυρία ενός εξάχρονου κοριτσιού που επέστρεψε στη ζωή
Η εγγονή μου ανέβασε έναν άσκημο πυρετό - για τι πράγμα επρόκειτο;
Μία μέρα τον Ιούνιο του 2009, η εξάχρονη εγγονή μου Γκουόγκουο γύρισε νωθρή σπίτι από το σχολείο κι έπειτα ξάπλωσε αδύναμα στο κρεβάτι. Το βρήκα πολύ περίεργο, καθώς ήταν συνήθως γεμάτη ζωή, χοροπηδώντας και τρέχοντας παντού. Σκέφτηκα: «Γιατί έπεσε στο κρεβάτι της αμέσως μόλις γύρισε σπίτι; Μήπως είναι άρρωστη;» Την πήγα γρήγορα σε μια κλινική να δει ένα γιατρό. Ο γιατρός εκεί είπε ότι η εγγονή μου είχε έναν άσκημο πυρετό, της έγραψε κάποια αντιπυρετικά και στη συνέχεια την πήρα σπίτι. Ωστόσο, αφού πήρε τα φάρμακα για πάνω από μια μέρα, η Γκουόγκουο δεν ήταν καλύτερα. Έτσι, την πήγα στην κλινική για να λάβει ενδοφλέβια θεραπεία. Όταν ήταν στον ορό, ο πυρετός υποχώρησε, μία ή δύο ώρες όμως μετά τις εγχύσεις άρχισε να έχει ξανά πυρετό. Αργότερα, δεν μπορούσε να φάει, αλλά και όταν έτρωγε κάτι, το έκανε εμετό. Μέρα με την ημέρα έχανε τις δυνάμεις της και τελικά δεν είχε δύναμη ούτε καν να μιλήσει. Η γυναίκα μου κι εγώ καλέσαμε τότε βιαστικά τον γιο και τη νύφη μας και, μόλις έμαθαν για την Γκουόγκουο, γύρισαν βιαστικά πίσω.
Την επόμενη μέρα, ο γιος και η νύφη μου πήγαν την Γκουόγκουο στο επαρχιακό νοσοκομείο. Λίγο αφότου έφτασαν εκεί, ο γιος μου μού τηλεφώνησε και μου είπε: «Μπαμπά, η Γκουόγκουο είπε ένα πράγμα μόνο όταν φτάσαμε εδώ, έπειτα το στόμα της άρχισε να σφίγγεται και τώρα δεν μπορεί να μιλήσει. Ο γιατρός με συμβούλευσε να πάω την Γκουόγκουο σε άλλο νοσοκομείο το συντομότερο δυνατόν». Μόλις άκουσα τι είπε ο γιος μου, το μυαλό μου άρχισε να βουίζει και ολόκληρο το σώμα μου έγινε ασταθές και αδύναμο σαν ξεφούσκωτη μπάλα από καουτσούκ. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Πώς μπορεί η ασθένεια της εγγονής μου να επιδεινώθηκε τόσο γρήγορα; Τώρα είναι στο σημείο που δεν μπορεί να μιλήσει. Αν της συμβεί κάτι ....» Όταν το σκέφτηκα αυτό, αισθάνθηκα πόνο και θλίψη σαν να μου είχαν μπήξει ένα μαχαίρι στην καρδιά και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Κατά τη διάρκεια των λίγων εκείνων ημερών, η γυναίκα μου κι εγώ δεν μπορούσαμε να φάμε ή να κοιμηθούμε καλά. Ενώ ανησυχούσαμε για την ασθένεια της Γκουόγκουο, ο γιος μας τηλεφώνησε ξανά και είπε: «Μπαμπά, μετά τις εξετάσεις ο γιατρός είπε ότι η Γκουόγκουο έχει προσβληθεί από εγκεφαλίτιδα και, για την ώρα, το στόμα της εξακολουθεί να είναι άκαμπτο, δεν αισθάνεται τίποτα στην αριστερή πλευρά του σώματός της και είναι ημιπαράλυτη. Η κατάστασή της είναι εξαιρετικά σοβαρή. Οι γιατροί θα της χορηγήσουν δύο μόνο θεραπείες. Εάν βελτιωθεί, θα συνεχίσουν τη θεραπεία, αν όχι, θα τη διακόψουν. Είπαν επίσης ότι ακόμη κι αν η ασθένειά της θεραπευτεί, ενδέχεται να μείνει ανάπηρη». Όταν άκουσα τα λόγια του γιου μου, τα δάκρυά μου έτρεχαν ελεύθερα σαν χάντρες από μια σπασμένη χορδή και αισθανόμουν μεγάλο πόνο, σαν να πήγαινε να σπάσει η καρδιά μου. Σκέφτηκα: «Είναι μόνο έξι. Εάν για κάποιο λόγο η θεραπεία δεν πάει καλά και μείνει παράλυτη, πώς θα ζήσει;» Δεν τολμούσα να συνεχίσω να το σκέφτομαι και ήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα με δάκρυα: «Θεέ μου, τα πάντα είναι στα χέρια Σου. Το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε, είναι στα χέρια Σου. Το αν η εγγονή μου θα πάει καλύτερα ή όχι δεν εξαρτάται από τον γιατρό. Ρυθμίζεις και είσαι κυρίαρχος των πάντων. Είμαι πρόθυμος να εμπιστευτώ την εγγονή μου σε Σένα. Σε παρακαλώ να τη σώσεις». Μετά την προσευχή, η πονεμένη κι ανήσυχη καρδιά μου ηρέμησε λίγο.
Ένιωσα πικρία στην καρδιά όταν η εγγονή μου δεν πήγαινε καλύτερα.
Μετά από αυτό, η γυναίκα μου κι εγώ περιμέναμε ότι η Γκουόγκουο θα πάει καλύτερα. Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν ήταν όπως την είχα φανταστεί. Η κατάσταση της Γκουόγκουο δεν βελτιώθηκε καθόλου. Ασυνείδητα, γεννήθηκε στην καρδιά μου μια επιθυμία να κατηγορήσω τον Θεό και σκέφτηκα: «Η γυναίκα μου κι εγώ κάνουμε το καθήκον μας και υπακούμε και στις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μας; Γιατί ο Θεός δεν την προστατεύει και δεν την κάνει σύντομα και πάλι καλά;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο απαίσια ένιωθα. Ολόκληρη η ύπαρξή μου έγινε εξαιρετικά αρνητική και αδύναμη, και το πνεύμα μου γινόταν όλο και σκοτεινότερο. Τη στιγμή ακριβώς που πονούσα και δεν είχα πουθενά να στραφώ, ένας αδελφός ήλθε στο σπίτι μου και μου διάβασε ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού σχετικό με την κατάστασή μου: «Πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις Μου και να βγάλω τα ακάθαρτα πνεύματα από το σώμα τους; Και πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα απλώς και μόνο για να λάβουν ειρήνη και χαρά από Εμένα; Πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα μόνο για να απαιτήσουν από Εμένα περισσότερο υλικό πλούτο. Και πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα μόνο και μόνο για να περάσουν τη ζωή αυτή με ασφάλεια και να είναι σώοι και αβλαβείς στον κόσμο που έρχεται; Πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα μόνο για να αποφύγουν τα δεινά της κόλασης και να λάβουν τις ευλογίες του ουρανού. Πόσοι πιστεύουν σ' Εμένα μόνο για προσωρινή άνεση, αλλά δεν αποζητούν να κερδίσουν τίποτα από τον κόσμο που έρχεται; Όταν έστρεψα το μένος Μου στον άνθρωπο και πήρα όλη τη χαρά και την ειρήνη που είχε αρχικά, ο άνθρωπος άρχισε να αμφιβάλει. Όταν έδωσα στον άνθρωπο τα δεινά της κόλασης και πήρα πίσω τις ευλογίες του ουρανού, η ντροπή του ανθρώπου μετατράπηκε σε θυμό». («Τι γνωρίζεις περί πίστης»).
Τότε ο αδελφός συναναστράφηκε ως εξής: «Ο λόγος του Θεού έχει αποκαλύψει τις προθέσεις μας, τους σκοπούς μας και κάθε είδους ανάρμοστες κι εξωφρενικές απαιτήσεις που έχουμε πιστεύοντας σ' Αυτόν. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα και παρέχει όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Επομένως, είναι νόμος του ουρανού και της γης ότι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουμε και να λατρεύουμε τον Θεό. Αφότου όμως διαφθαρήκαμε από τον Σατανά, η φύση μας έγινε υπερβολικά εγωιστική και αξιοκαταφρόνητη. Δεν πιστεύουμε πλέον στον Θεό καθαρά για χάρη της αγάπης και της ικανοποίησής Του, αλλά, αντ' αυτού, πιστεύουμε για να αποκτήσουμε ευλογίες ή να έχουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια: πρόκειται για παζάρι με τον Θεό. Η πίστη μας είναι τελείως αλλοιωμένη - όταν μας έρχονται οι ευλογίες του Θεού, η καρδιά μας γεμίζει χαρά, όταν όμως οι καταστάσεις που ρυθμίζει ο Θεός δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες μας, χάνουμε την πίστη μας σ' Αυτόν και αρχίζουμε να γινόμαστε αρνητικοί, Τον παρεξηγούμε και Τον κατηγορούμε, ή ακόμη και Τον αποφεύγουμε και Τον προδίδουμε. Αυτό οφείλεται στις λανθασμένες απόψεις μας σχετικά με την πίστη στον Θεό.
☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘---☘
«Ο Θεός έρχεται να επιτελέσει το έργο Του και να σώσει τον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιεί κάθε είδους ατυχείς καταστάσεις για να εκθέσει την εσωτερική μας διαφθορά και τις ακαθαρσίες, κάνοντάς μας έτσι να έλθουμε ενώπιόν Του και να ελέγξουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τον λόγο Του, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας μέσω του προβληματισμού και να δούμε πόσο μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πόσο εγωιστές και αξιοκαταφρόνητοι είμαστε. Μπορούμε τότε να προσευχηθούμε στον Θεό και να αποφασίσουμε να αποβάλουμε τη διαφθορά και σιγά-σιγά να βιώσουμε το έργο του Θεού. Τότε δεν θα κάνουμε πλέον παζάρια με τον Θεό, και θα ομονοούμε μαζί Του, και θα γίνουμε άνθρωποι που υπακούνε πραγματικά και λατρεύουν τον Θεό. Αδελφέ, το θέμα της ασθένειας του παιδιού δεν εκθέτει την εσφαλμένη άποψη ότι η πίστη στον Θεό ισοδυναμεί με το να λαμβάνουμε ευλογίες; Ποιο είναι λοιπόν το θέλημα του Θεού; Ο Θεός ελπίζει ότι θα προβληματιστείς και θα κατανοήσεις και θα διορθώσεις τις λανθασμένες σου απόψεις ως προς το τι πρέπει να επιδιώκεις με την πίστη, ώστε να μπορέσουν να καθαρθούν και να αλλάξουν οι διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Αυτού του είδους η κατάσταση είναι η αγάπη του Θεού που έρχεται σε σένα, είναι ο Θεός που σε εξαγνίζει και σε σώζει. Εάν δεν εκτιθέμεθα βιώνοντας αυτήν την κατάσταση, θα εξακολουθούσαμε να θεωρούμε ότι η πιστή καρδιά μας είναι καθαρή και θα συνεχίζαμε να πιστεύουμε στον Θεό με βάση τις λανθασμένες μας απόψεις. Εάν συνεχίζαμε κατ' αυτόν τον τρόπο, θα πιστεύαμε μεν στον Θεό μέχρι το τέλος, και πάλι όμως δεν θα κερδίζαμε τον έπαινό Του!"
Όταν σκέφτηκα τον λόγο του Θεού και τη συναναστροφή του αδελφού, κατανόησα κάπως τα πράγματα και του είπα: «Αυτό που αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού είναι απολύτως σωστό. Από τη στιγμή που αρρώστησε η εγγονή μου, κάνω συνεχώς έκκληση στον Θεό ζητώντας Του να θεραπεύσει την ασθένειά της. Όταν προσευχόμουν, ζητούσα με έμμεσο τρόπο από τον Θεό να θεραπεύσει την εγγονή μου και όταν είδα ότι η κατάστασή της δεν βελτιώνεται, αντίθετα μάλιστα χειροτερεύει όλο και περισσότερο, εκτέθηκε εντελώς η παρακοή μου. Άρχισα να παραπονιέμαι στον Θεό θεωρώντας ότι, επειδή η γυναίκα μου κι εγώ πιστεύουμε σ' Αυτόν και εκπληρώνουμε το καθήκον μας, ο Θεός θα πρέπει συνεπώς να παρακολουθεί και να κρατά ολόκληρη την οικογένειά μας ασφαλή και δεν θα πρέπει να αρρωσταίνουμε. Μόνο τώρα βλέπω ότι είμαι πολύ εγωιστής και ποταπός. Η πίστη μου στον Θεό είναι μόνο για ευλογίες, Του θέτω αιτήματα και κάνω συμφωνίες μαζί Του. Πώς μπορούν άραγε οι απόψεις μου για την πίστη στον Θεό να συμφωνούν με το θέλημά Του; Δεν είμαι αληθινός πιστός του Θεού!»
Κατανοώντας το θέλημα του Θεού, εγκατέλειψα τις υπερβολικές απαιτήσεις μου και υπάκουσα στην κυριαρχία του Θεού.
Πήρα λοιπόν το βιβλίο με τον λόγο του Θεού και διάβασα: «Όταν είσαι αντιμέτωπος με βάσανα, πρέπει να είσαι ικανός να μη λογαριάζεις τη σάρκα και να μην παραπονιέσαι για τον Θεό. Όταν ο Θεός σού κρύβεται, πρέπει να είσαι ικανός να έχεις την πίστη να Τον ακολουθήσεις και να διατηρήσεις την πρότερη αγάπη σου χωρίς να της επιτρέψεις να εξασθενήσει ή να εξαφανιστεί. Ανεξάρτητα απ' ό,τι κάνει ο Θεός, πρέπει να παραδίνεσαι στο σχέδιό Του και να είσαι πιο πρόθυμος να καταραστείς την ίδια σου τη σάρκα παρά να παραπονεθείς γι' Αυτόν. Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με δοκιμασίες, πρέπει να ικανοποιείς τον Θεό παρά την όποια απροθυμία σου να αποχωριστείς κάτι που αγαπάς ή παρά το πικρό σου κλάμα. Μόνο αυτό μπορεί να λέγεται πραγματική αγάπη και πίστη. [...] Αν είσαι σαν τον Ιώβ που εν μέσω των δοκιμασιών του καταράστηκε την ίδια του τη σάρκα, δεν παραπονέθηκε για τον Θεό και ήταν ικανός να νιώσει απέχθεια για την ίδια του τη σάρκα δίχως να παραπονεθεί ή να αμαρτήσει μέσω του λόγου του, τότε καταθέτεις μαρτυρία. Όταν υποβάλλεσαι σε ορισμένο βαθμό εξευγενισμού και εξακολουθείς να μπορείς να είσαι σαν τον Ιώβ, πλήρως υπάκουος ενώπιον του Θεού και δίχως άλλες απαιτήσεις απ' Αυτόν ή τις δικές σου έννοιες, τότε ο Θεός θα σου εμφανιστεί». («Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση, πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό»). «Μην αποθαρρύνεσαι μπροστά στην ασθένεια, συνέχισε να αναζητάς, μην τα παρατάς ποτέ, και ο Θεός θα σε φωτίσει με το φως Του. Πόσο πιστός ήταν ο Ιώβ; Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας πανίσχυρος γιατρός! Το να κατοικείς στην αρρώστια είναι να είσαι άρρωστος, αλλά το να κατοικείς στο πνεύμα είναι να είσαι καλά. Αν έχεις μονάχα μια ανάσα, ο Θεός δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις». («Κεφάλαιο 6» από «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή»).
Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα: αποδεικνύεται ότι τα δεινά σημαίνουν δοκιμασίες και εξευγενισμό για όσους πιστεύουν στον Θεό, κι ότι ο Θεός χρησιμοποιεί δοκιμασίες και εξευγενισμούς για να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη μας προς Αυτόν. Εάν παραιτηθούμε από τα σαρκικά μας συμφέροντα σε καταστάσεις που μας κάνουν να υποφέρουμε και κρατηθούμε γερά στην πίστη μας στον Θεό, εάν δεν αμφιβάλλουμε για τον Θεό, ανεξάρτητα από το τι κάνει, ούτε τον κατηγορούμε ή Τον προδίδουμε, και ο Θεός διαπιστώσει ότι επιθυμούμε να Τον ικανοποιούμε και να υπακούμε σ' Εκείνον, τότε θα εμφανιστούν ενώπιόν μας τα έργα του Θεού. Ενώ τα αναλογιζόμουν αυτά, κατάλαβα ότι η αρρώστια της εγγονής μου ήταν κάτι που επέτρεπε ο Θεός να συμβεί. Αφενός, αποκαλύπτονταν η λανθασμένη άποψή μου για την πίστη στον Θεό και, αφετέρου, ο Θεός παρακολουθούσε τη στάση μου για να δει αν μπορώ να στηριχτώ στην πίστη μου, να υπακούσω στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του και να καταθέσω μαρτυρία γι' Αυτόν σε αυτήν τη δοκιμασία. Ακριβώς όπως ο Ιώβ που, ενώ έχασε ένα βουνό από πρόβατα και βόδια, τη μεγάλη του περιουσία και τους δέκα γιους και τις κόρες του και ο ίδιος γέμισε τρομερές πληγές σε όλο του το σώμα, δεν διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, αλλά στηρίχθηκε στην πίστη και την υπακοή του και κατέθεσε μαρτυρία για τον Θεό και, τελικά, έλαβε τον έπαινο και την ευλογία του Θεού και είδε την εμφάνισή Του. «Θέλω να είμαι σαν τον Ιώβ», σκέφτηκα. «Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που θα αντιμετωπίσω στο μέλλον, θα υπακούω στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού χωρίς παράπονα». Με αυτό το σκεπτικό, είπα στον αδελφό: «Δόξα τω Θεώ! Από τον λόγο του Θεού, καταλαβαίνω το θέλημά Του. Μέσα από αυτήν την κατάσταση, ο Θεός απαλλάσσεται από την εσωτερική μου πρόθεση να λαμβάνω ευλογίες προκειμένου να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη και την υπακοή μου σ' Αυτόν. Δεν μπορώ να είμαι αρνητικός, ούτε να επιστρέψω στα παλιά, δεν μπορώ πλέον να παρεξηγώ τον Θεό. Η μόνη μου επιθυμία είναι να βιώσω το έργο του Θεού».
Ο αδελφός είπε με χαρά: «Αδελφέ, είναι υπέροχο που το κατανοείς έτσι. Πίσω από τις δοκιμασίες και τους εξευγενισμούς, βρίσκονται οι καλές προθέσεις του Θεού. Πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος κι έχει τον τελευταίο λόγο για το αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν οι άνθρωποι. Πρέπει να βασιζόμαστε μόνο στην πίστη μας στον Θεό για να το βιώσουμε αυτό, κι εσύ να εμπιστευθείς την ασθένεια της εγγονής σου στον Θεό και να υπακούς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Αυτή θα πρέπει να είναι η σύνεσή μας».
Όταν άκουσα τα λόγια του αδελφού, κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Ήλθα τότε ενώπιον του Θεού και Του απηύθυνα μια προσευχή γεμάτη μετάνοια και υπακοή: «Θεέ μου, κάνω λάθος. Δεν έπρεπε να έχω παράλογες απαιτήσεις από Σένα, πολύ λιγότερο μάλιστα να Σε παρεξηγήσω και να Σε κατηγορήσω εξαιτίας της ασθένειας της εγγονής μου. Θεέ μου! Πιστεύω ότι πίσω από όλα αυτά είναι η καλή Σου πρόθεση. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ πλήρως σε Σένα. Εμπιστεύομαι πρόθυμα τη ζωή και τον θάνατο της εγγονής μου στα χέρια Σου και υποτάσσομαι στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Σου. Πραγματικά, ακόμη κι αν πεθάνει, δεν θα πω ούτε το παραμικρό παράπονο». Μετά από αυτήν την προσευχή, η φορτωμένη και πονεμένη καρδιά μου αισθάνθηκε μεγάλη ανακούφιση.
Ο γιος μου τηλεφώνησε να μου πει ότι οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα περισσότερο για την Γκουόγκουο.
Τη δέκατη τρίτη νύχτα, ο γιος μου μού τηλεφώνησε ξανά και είπε ξέπνοα: «Μπαμπά, οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για την Γκουόγκουο και με συμβούλευσαν να πάρει εξιτήριο». Ακούγοντας τα λόγια του, η γυναίκα μου κι εγώ πνιγήκαμε στους λυγμούς. Όταν σκέφτηκα ότι η εγγονή μου θα μας άφηνε για πάντα, ένιωσα σπαρακτικό πόνο στην καρδιά και αναπόφευκτα έχασα κάπως τη δύναμή μου. Όμως συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή κι έτσι η γυναίκα μου κι εγώ προσευχηθήκαμε επανειλημμένα στον Θεό, ζητώντας Του να προφυλάξει τις καρδιές μας από το να Τον κατηγορήσουν. Μετά την προσευχή μας, σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου κρατιούνται από το χέρι του Θεού και όλη η ζωή του ανθρώπου γίνεται αντιληπτή στα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι αυτό, ο καθένας και όλα τα πράγματα, ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μετατραπούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κυβερνάει τα πάντα». («Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου»). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα: ο Θεός ελέγχει και κυβερνά όλα τα πράγματα. Είτε είναι έμψυχα είτε άψυχα, αλλάζουν σύμφωνα με τις σκέψεις Του. Και η ζωή και ο θάνατος της εγγονής μου είναι αληθινά στα χέρια του Θεού. Εάν επιζήσει, είναι η εξουσία κι η παντοδυναμία του Θεού, ενώ αν πεθάνει, το έχει επιτρέψει ο Θεός. Αν και δεν το καταλαβαίνω πλήρως, έχει την καλή πρόθεση του Θεού και δεν μπορώ πλέον να διαμαρτύρομαι για τον Θεό και να Τον κατηγορώ και να γίνομαι περίγελως του Σατανά. Θα πρέπει να δώσω εντελώς την εγγονή μου στον Θεό και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Με τον Θεό στήριγμά μου, είχα το θάρρος να αντιμετωπίσω και να αποδεχθώ ό, τι θα συνέβαινε στη συνέχεια, και δεν αισθανόμουν πλέον λυπημένος και απελπισμένος γι' αυτό το θέμα.
Την επόμενη μέρα, η γυναίκα μου κι εγώ πήγαμε στο νοσοκομείο της πόλης να δούμε την Γκουόγκουο. Όταν μπήκαμε στον θάλαμο, την είδαμε ξαπλωμένη σ' ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Το πρόσωπό της ήταν ωχρό και είχε χάσει τόσο βάρος που φαινόταν παραμορφωμένη. Βλέποντας την αναίσθητη εγγονή μου, δεν μπορούσα να μην εκφράσω τη θλίψη μου, με τα δάκρυα να θολώνουν την όρασή μου. Τη στιγμή ακριβώς που ένιωθα τόσο αναστατωμένος, σκέφτηκα τον Ιώβ. Ένιωσε κι αυτός πολύ πόνο όταν του έτυχαν τόσο μεγάλες δοκιμασίες, και όμως είχε θεοφοβούμενη καρδιά και επέλεξε μάλλον να καταραστεί τη δική του σάρκα παρά να μιλήσει αμαρτωλά και να κατηγορήσει τον Θεό ή να Τον κρίνει. Η πίστη του στον Θεό και η υπακοή του σ' Αυτόν έκανε τον Θεό να τον τιμήσει και να τον αγαπήσει, κι αυτό τον έκανε ακόμη περισσότερο άξιο μίμησης. Σκέφτηκα τότε: «Έχοντας ακολουθήσει τον Θεό μέχρι τώρα, έχω διαβάσει πάρα πολλά από τα λόγια του Θεού κι έχω καταλάβει το θέλημά Του. Εάν δεν μπορέσω να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό και να ντροπιάσω τον Σατανά, θα είμαι ανάξιος να πιστεύω στον Θεό. Πρέπει να ακολουθήσω το παράδειγμα του Ιώβ καταθέτοντας μαρτυρία για τον Θεό. Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στην εγγονή μου, δεν θα παραπονεθώ στον Θεό». Κατόπιν τούτου, προσευχήθηκα στον Θεό σιωπηλά μέσα από την καρδιά μου: «Παντοδύναμε Θεέ, με πονά να βλέπω την εγγονή μου να πεθαίνει. Ωστόσο, δεν θέλω να Σε παρεξηγήσω ή να Σε κατηγορήσω. Είμαι πρόθυμος να υπακούσω. Σε παρακαλώ μόνο να προστατεύσεις την καρδιά μου, ώστε να μπορέσω να καταθέσω μαρτυρία για Σένα σε αυτήν τη δοκιμασία».
Καταθέτοντας μαρτυρία, είδα τα θαυμαστά έργα του Θεού.
Στη συνέχεια, η σύζυγός μου κι εγώ καθίσαμε στο κάτω μέρος του νοσοκομειακού κρεβατιού της εγγονής μου, κοιτάζοντάς την ήσυχα. Περίπου μια ώρα αργότερα συνέβη κάτι απροσδόκητο: η Γκουόγκουο άνοιξε σιγά-σιγά τα μάτια και το βλέμμα της στάθηκε στο ποτό στο χέρι του γιου μου, κι εκείνος της έβαλε το καλαμάκι στο στόμα. Προς έκπληξή μας, άνοιξε αργά το στόμα της και με πολύ φυσικό τρόπο ήπιε μερικές μικρές γουλιές. Μάρτυρες αυτής της σκηνής, εκπλαγήκαμε, και εγώ ευχαριστούσα συνεχώς τον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου! Είδα την εξουσία και τη δύναμή Σου. Εσύ έσωσες τη ζωή της Γκουόγκουο και η εξουσία Σου έκανε να συμβεί αυτό το θαύμα!» Πέρασε πάνω από μια ώρα ακόμη και βάλαμε λίγο καρπούζι και μπανάνα στο στόμα της Γκουόγκουο και τα έφαγε όλα αργά. Ακόμη πιο αξιοθαύμαστο ήταν ότι τα μεσάνυχτα μίλησε ξαφνικά, λέγοντας χαμηλόφωνα: «Γιαγιά, παππού!» Μπορούσε επίσης να κινήσει τα δυο χέρια της, ενώ μπορούσε να κινηθεί κι η πλευρά του σώματός της που δεν είχε αίσθηση. Μόλις και μετά βίας μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που βλέπαμε. Η εγγονή μου, που οι γιατροί είχαν ήδη εγκαταλείψει τη θεραπεία της, τώρα βελτιωνόταν πραγματικά. Ήταν αληθινά ένα θαυμαστό έργο του Θεού! Εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα μου κι εγώ ήμασταν απερίγραπτα χαρούμενοι και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να εκφράζουμε συνεχώς τις ευχαριστίες και τον έπαινό μας προς τον Θεό! Ο Θεός έδωσε στη εγγονή μου μια δεύτερη ζωή και την έκανε να επανέλθει στη ζωή.
Την επόμενη μέρα, η Γκουόγκουο σηκώθηκε από το κρεβάτι και έτρεχε παντού γύρω. Ο γιατρός μού είπε με έκπληξη: «Τι θαύμα! Φαινόταν να μην μπορεί πλέον να σωθεί. Μου ήταν αδιανόητο ότι μετά από μια μέρα και μια νύχτα η ασθένειά της θα βελτιωθεί. Όλα μου τα χρόνια σαν γιατρός, δεν έχω δει ποτέ τέτοια κατάσταση. Τις προάλλες υπήρχε μια κοπέλα που είχε προσβληθεί από εγκεφαλίτιδα, όμως η κατάστασή της δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο της εγγονής σας. Μετά τη θεραπεία, έχασε την όρασή της, ενώ η Γκουόγκουο, που ήδη την εγκαταλείψαμε, ανέκαμψε σαν από θαύμα! Δεν το χωράει ο νους μου. Τι απίστευτο!» Ακούγοντας τον γιατρό να τα λέει αυτά, ήμουν γεμάτος ευγνωμοσύνη για τον Θεό και ήξερα ότι χάρη στη μεγάλη δύναμη Του η εγγονή μου είχε επανέλθει στη ζωή. Η μοίρα των ανθρώπων είναι πράγματι στα χέρια του Θεού, και πολύ περισσότερο η ζωή και ο θάνατός τους. Ακριβώς όπως λέει κι ο λόγος του Θεού: «Προφανώς, δεν είναι η ανθρωπότητα αυτή που κρατά τη δύναμη της ζωής και του θανάτου, ούτε κάποιο ον στον φυσικό κόσμο, αλλά ο Δημιουργός, η εξουσία του οποίου είναι μοναδική. Η ζωή και ο θάνατος της ανθρωπότητας δεν είναι το προϊόν κάποιου νόμου του φυσικού κόσμου, αλλά μια συνέπεια της κυριαρχίας της εξουσίας του Δημιουργού». («Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄»).
Μέσα από αυτήν την ξεχωριστή εμπειρία, διέκρινα κάπως τις παράλογες απόψεις μου για την πίστη στον Θεό και συνειδητοποίησα τα εξής: πιστεύοντας στον Θεό, δεν πρέπει μόνο να αναζητούμε ευλογίες ή να απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού, αλλά και να δίνουμε προσοχή στο να βιώνουμε την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, διορθώνοντας τις λανθασμένες απόψεις μας για την πίστη και απαλλασσόμενοι από τη σατανική μας διάθεση. Ανεξάρτητα από τα περιβάλλοντα που συναντούμε και τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μας, μπορούμε να βασιζόμαστε στην πίστη και την υπακοή μας στον Θεό και να καταθέτουμε μαρτυρία γι' Αυτόν χωρίς να Τον κατηγορούμε ή να Τον παρεξηγούμε. Μια τέτοια πίστη στον Θεό συνάδει με το θέλημά Του. Ταυτόχρονα, απέκτησα κάποιες πραγματικές γνώσεις και εκτίμησα την παντοδυναμία και κυριαρχία του Θεού, είδα ότι η εξουσία και η δύναμή Του είναι παντού και ότι ο Θεός κυβερνά τη ζωή και τον θάνατο όλων. Τώρα, η πίστη μου στον Θεό αυξήθηκε. Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δοκιμασίες αντιμετωπίζω, πιστεύω ότι ο Θεός είναι το ακλόνητο στήριγμά μου και, ακόμη περισσότερο, η μόνη μου σωτηρία. Δόξα τω Θεώ! Τις επόμενες μέρες, θέλω να επιδιώκω την αλήθεια ειλικρινά και να εκπληρώνω το καθήκον μου ως δημιούργημα, ξεπληρώνοντας την αγάπη του Θεού!
Από τον Κιούλι
╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮╭✿╮
Προτεινόμενα: Τι είναι το Ευαγγέλιο