Ξέρετε ποιος είναι ο μεγαλύτερος πόνος στην καρδιά του Χριστού;
Ξέρετε ποιος είναι ο μεγαλύτερος πόνος στην καρδιά του Χριστού;
Η Βίβλος καταγράφει: «Ιδών δε ο Ιησούς πολλούς όχλους περί εαυτόν, προσέταξε να αναχωρήσωσιν εις το πέραν. Και πλησιάσας εις γραμματεύς είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε, θέλω σοι ακολουθήσει όπου αν υπάγης. Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν» (Κατά Ματθαίον 8:18-20).
Όποτε διαβάζουμε τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού, σκεφτόμαστε ότι ο Ανώτατος Θεός όχι μόνο γεννήθηκε στην φάτνη ταπεινά και κρυφά για να λυτρώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά επίσης κυνηγήθηκε από τον Ηρώδη όταν γεννήθηκε· όταν ο Κύριος Ιησούς άρχισε να κηρύττει και να επιτελέσει το έργο, οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι του εβραϊκού θρησκευτικού κόσμου Τον συκοφαντούσαν, Τον βλασφημούσαν και Τον καταδίκαζαν και τελικά σταύρωσαν τον στοργικό Κύριο Ιησού. Όταν σκεφτόμαστε αυτά τα δεινά στη ζωή του Κυρίου Ιησού, ο Θεός δεν έχει θέση να στηριχτεί στη γη που δημιούργησε, πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο μέγιστος πόνος στην καρδιά του Χριστού.
Σήμερα, θα μοιραστούμε μαζί σας μια παράγραφο που θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε ποιος είναι ο μεγαλύτερος πόνος στην καρδιά του Χριστού.
«Υπάρχουν άνθρωποι που συχνά συμμερίζονται τα δεινά του Χριστού, επειδή υπάρχει ένα εδάφιο στη Βίβλο που λέει: "Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν". Όταν το ακούν αυτό οι άνθρωποι, το παίρνουν κατάκαρδα και πιστεύουν πως αυτό είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο που υπομένει ο Θεός και το μεγαλύτερο μαρτύριο που υπομένει ο Χριστός. Τώρα, εξετάζοντάς το από τη σκοπιά των γεγονότων, είναι πράγματι έτσι; Ο Θεός δεν πιστεύει πως οι δυσκολίες αυτές είναι μαρτύριο. Δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ Του για την αδικία των δυσκολιών της σάρκας και δεν έχει κάνει ποτέ Του τους ανθρώπους να Του ανταποδώσουν οτιδήποτε ή να Τον ανταμείψουν με οτιδήποτε. Ωστόσο, όταν βλέπει τα πάντα της ανθρωπότητας, τις διεφθαρμένες ζωές και το κακό των διεφθαρμένων ανθρώπων, όταν βλέπει πως η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά, πως είναι φυλακισμένη από τον Σατανά και δεν μπορεί να ξεφύγει, πως οι άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία δε γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια - Αυτός δεν μπορεί να αντέξει όλες αυτές τις αμαρτίες. Η απέχθειά Του για τους ανθρώπους αυξάνεται μέρα με τη μέρα, ωστόσο, πρέπει να τα υπομένει όλα αυτά. Αυτό είναι το μεγάλο μαρτύριο του Θεού. Ο Θεός δεν μπορεί να εκφράσει πλήρως ούτε τη φωνή της καρδιάς Του ούτε και τα συναισθήματά Του στους ακόλουθούς Του, ενώ κανένας από τους ακόλουθούς Του δεν μπορεί να κατανοήσει πραγματικά το μαρτύριό Του. Κανείς δεν προσπαθεί καν να κατανοήσει ή να παρηγορήσει την καρδιά Του - η καρδιά Του υπομένει το μαρτύριο αυτό μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ξανά και ξανά. Τι βλέπετε σε όλο αυτό; Ο Θεός δεν απαιτεί τίποτα από τους ανθρώπους σε αντάλλαγμα των όσων έχει δώσει, αλλά, λόγω της ουσίας του Θεού, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ανεχθεί το κακό, τη διαφθορά και την αμαρτία της ανθρωπότητας, συνεπώς αισθάνεται πολύ έντονη απέχθεια και μίσος, κάτι που οδηγεί την καρδιά και τη σάρκα του Θεού να υπομένουν ατέρμονο μαρτύριο».
Από αυτά τα λόγια, καταλαβαίνουμε ότι το έργο του Θεού στη σάρκα διώκεται και συκοφαντείται από τα ανθρώπινα όντα. Δεν έχει που να κλίνει την κεφάλη. Αυτό δεν αρκεί για να κάνει τον Θεό να αισθάνεται πόνο, όμως, αυτό που πραγματικά κάνει τον Θεό να αισθάνεται πόνο είναι ότι ο Θεός βλέπει ότι οι άνθρωποι ζουν κάτω από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, οι σκέψεις, οι πράξεις, οι τρόποι ζωής και οι κανόνες της ζωής των ανθρώπων εξαπατώνται και ελέγχονται από τον Σατανά και αυτό που κάνουν δεν είναι σύμφωνο με την αλήθεια· οι άνθρωποι διαφθείρονται από τον Σατανά και συχνά ζουν σε κατάσταση της αμαρτίας και της ομολογίας, δεν μπορούν να απαλλαγούν από τα δεσμά της αμαρτίας, ξεγελιούνται και υποφέρουν από τον Σατανά· οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν καταλαβαίνουν τι είναι αλήθεια, δεν διψούν για το φως, δεν διακρίνουν μεταξύ θετικών και αρνητικών πραγμάτων· ακόμη και οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό αλλά δεν καταλαβαίνουν την καλοσύνη του Θεού να σώσει τους ανθρώπους, κανείς δεν θέλει να καταλάβει το θέλημα του Θεού, τη χαρά, την οργή, τη θλίψη και την ευτυχία του Θεού, κανείς δεν νοιάζεται το θέλημα του Θεού... Όλες αυτές οι ανθρώπινες αμαρτίες κάνουν τον Θεό να μισεί, να απεχθάνεται και ακόμη και να μην ανέχεται, ακόμα κι αν η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, αλλά ο Θεός συνεχίζει να σώζει την ανθρωπότητα. Μπορούμε να δούμε ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι πολύ μεγάλη.
Προκειμένου να σώσει εντελώς την ανθρωπότητα από τα δεσμά της αμαρτίας, ο Κύριος επιστρέφει να εκφράσει την αλήθεια, επιτελεί ένα στάδιο του έργου της κρίσης και του καθαρισμού. Μόνο αποδεχόμαστε και βιώνουμε την κρίση του λόγου του Θεού, όταν η αμαρτωλή φύση μέσα μας αφαιρεθεί, η διεφθαρμένη διάθεσή μας εξαγνιστεί, δεν ζήσουμε με τον κανονισμό του Σατανά πλέον, αλλά ενεργήσουμε σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, δεν επαναστατήσουμε ενάντια τον Θεό ούτε δεν αντισταθούμε στον Θεό, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, μπορούμε να υπακούσουμε στην κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού και να έχουμε φόβο Θεού, με αυτόν τον τρόπο η καρδιά του Θεού θα παρηγορηθεί πραγματικά.